Το άγχος μου μεγαλώνει.Κι ενώ μπορώ να ξεκουραστώ,να ρίξω έναν υπνάκο,
δεν ησυχάζω.
Προτιμώ να 'μαι εγώ στο τιμόνι.Να έχω τον έλεγχο,τα ηνία.Μόνο τότε νιώθω ασφάλεια.
Όταν οδηγώ εγώ.Οταν ειμαι συνεχεια σε εγρηγορση.
Δύσκολο ν' αφεθώ και στην ζωή μου.Στα θέματα μου.Τα οικονομικά,τα εργασιακά,τα συζυγικά ,τα των παιδιών.Δεν τα καταφέρνω πάντα.
Πως θα τα φέρω βόλτα αναρωτιέμαι...Ο δρόμος της ζωής δύσκολος,κακοτράχαλος.
Το άγχος μου μεγαλώνει.Είναι που θέλω να' μαι πάντα οδηγός.
Χτυπώ,γκρεμίζομαι,ματωνω.Είναι που δεν έμαθα να δίνω τα κλειδια της ζωης μου σε Αυτόν που δεν ξέρει από άγχος.Αυτόν που τα ρυθμίζει όλα.
Που ξέρει τον δρόμο της ζωής,τα μονοπάτια,τους κινδύνους.Τον πόνο,τα καρφιά,τις προδοσίες.
Αυτόν που βγαίνει πάντα νικητής.Στην ζωή και στον θάνατο.
Ιησού μου,πάρε Εσύ τα κλειδιά μου,κι όπου με μας θα πάω...
Άρης Αλεξάνδρου 18/11/16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου