ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Η περιτομή του Κυρίου και η απαραίτητη δική μας περιτομή

Αποτέλεσμα εικόνας για ОБРЕЗАНИЕ ГОСПОДНЕ
Κάθε πρώτη Ιανουαρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει και τα ημερολόγια γράφουν «Περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Ομολογουμένως λίγα γνωρίζουμε ως χριστιανοί γι΄ αυτή τη γιορτή. Ας καταθέσουμε λίγες απλές σκέψεις μας σε στυλ τούτη τη φορά ερωταπαντήσεων, για χάρη συντομίας.

- Τι ήταν η περιτομή;

Όταν το παιδί συμπλήρωνε τις οκτώ μέρες από τη γέννησή του, οι Ιουδαίοι, το έφερναν στον εντεταλμένο της Ιουδαϊκής θρησκείας και με κοφτερή πέτρα ή με χαλύβδινο μαχαίρι το «μοέλ» έκοβαν την πόσθη του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Αυτό συνέβη και στον Ιησού, περιετμήθη κι Αυτός οκτώ μέρες μετά την γέννησή Του κι έλαβε το όνομα Ιησούς.(Λουκ. 2, 5). Ιησούς είναι ελληνικός όρος από το Εβραϊκό Γεσούα. Είναι το αυτό με το όνομα «Εμμανουήλ» που αναφέρει ο Ησαΐας, και σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας».

- Σε ποιον δόθηκε η εντολή αυτή της περιτομής;
Στον Αβραάμ ο Θεός είπε: «Θα διατηρήσεις αυτή τη διαθήκη, τη συμφωνία, εσύ και το σπέρμα σου, κάθε αρσενικός απόγονός σου, θα ππεριτέμνεται στην ηλικία των οκτώ ημερών από την ημέρα της γέννησής του» (Γεν. 17, 10). Και αυτό τηρήθηκε απ΄ όλους τους Ιουδαίους και τηρείται ως σήμερα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως περιτέμνονταν και οι Αιγύπτιοι και οι Αιθίοπες. Σήμερα και οι Μωαμεθανοί.
- Γιατί δόθηκε αυτή η εντολή;
Ήταν μια προσφορά του παιδιού στο Θεό. Από εκείνη τη στιγμή το παιδί σήμαινε πως ανήκε στο Θεό. Ήταν μια υπενθύμιση πως ο Ιουδαίος όφειλε να διαφέρει απ΄ όλους τους άλλους και στην πίστη και να μην προσκυνά τα είδωλα των γειτονικών λαών. Είχε δοθεί και για λόγους υγιεινής, για πρόληψη ασθενειών και μολύνσεων. Οι Ιουδαίοι ήταν περιπλανώμενος λαός και λαός που δεν τον χαρακτήριζε η προσήλωσή του στην καθαριότητα.

- Γιατί η περιτομή αφορούσε τη χώρα των γεννητικών οργάνων;
Πρώτα γιατί έκοπταν ένα ευτελές σαρκίο κι έπειτα γιατί, αιτία του κατακλυσμού και της καταστροφής των Σοδόμων και Γομόρας ήταν η ακράτεια της γενετήσιας ορμής. Σαρκολάτρες ήταν οι συμπολίτες του Νώε και ομοφυλόφιλοι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρων. Όρισε ο Θεός, η περιτομή να γίνεται στη χώρα των γεννητικών οργάνων, γιατί σ΄ αυτά χρειαζόταν και χρειάζεται ένας κάποιος περιορισμός και αρκετή εγκράτεια.

- Γιατί περιετμήθη ο Χριστός;
Υπάκουσε κι αυτός στο έθος της εποχής, στο Μωσαϊκό νόμο! Ό,τι περιετμήθη είναι δείγμα πως ήταν Ιουδαίος, δικός τους κι όχι εθνικός ή Σαμαρείτης. Δυστυχώς, αν και δικός τους οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν, τον θανάτωσαν!
- Γιατί δεν κάνουμε κι εμείς περιτομή σήμερα;
Αντιμετωπίστηκε αυτό το σοβαρό πρόβλημα, αρχικά στην πρώτη Εκκλησία. Αναρωτήθηκαν και οι Απόστολοι αν θα πρέπει όλοι οι Χριστιανοί, δεδομένου ό,τι προέρχονταν και από τον ειδωλολατρικό κόσμο, να περιτέμνονται ή όχι. Και λύθηκε με δημοκρατικό και διαλογικό τρόπο στην Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος.Για μας περιτομή, δείγμα της αφοσίωσής μας στο Θεό, είναι το Βάπτισμα. Με το Βάπτισμα παύουμε να είμαστε «τέκνα σώματος» γινόμαστε «τέκνα της Βασιλείας του Θεού».Προσπαθώντας να θέσω έναν επίλογο σ΄ αυτό μας το άρθρο κλείνω γράφοντας τα εξής: Υποδεχτήκαμε έναν καινούριο χρόνο, το 2007. Μακάρι, όλοι μας μέσα στο νέο χρόνο να περιτέμνουμε τα πάθη μας και οι συνάνθρωποί μας κι εμείς οι ίδιοι να περιτέμνουμε, να περιορίσουμε τη σαρκική μας ακράτεια. Ροζ τηλέφωνα, αμαρτωλές συζεύξεις, ανώμαλες καταστάσεις, ηδονοβλεψίες των βίντεο και των κομπιούτερ, εξωσυζυγικές ή προγαμιαίες σχέσεις και πάει λέγοντας! Μακάρι «πάσας τας σαρκικάς επιθυμίας» αφού καταπατήσουμε, «πνευματική πολιτεία» να ζήσουμε όλες τις 365 μέρες του χρόνου. Πιο καθαροί, πιο αγνοί, πιο τίμιοι από χθες, φέτος για να ζήσει η οικογένεια που κλυδωνίζεται από τα ολοένα αυξανόμενα διαζύγια, για να ζήσουμε όλοι μας

Πιο αγνά, πιο σεμνά, πιο θεάρεστα. Αμήν. Καλή Χρονιά!

του π. Αθανασίου Γιουσμά
 Εφημερίδα Εμπρός, 3 Ιανουαρίου 2007

Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω

all i can think in this photo is #Uglies
 Γιορτάζουμε οι άνθρωποι τον ερχομό του νέου χρόνου. Χαμογελούμε, γιατί ελπίζουμε σε ένα καινούργιο ξεκίνημα. Ότι αυτό που μας πόνεσε στον χρόνο που φεύγει δεν θα έρθει πάλι. Ότι με έναν μαγικό τρόπο θα αφυπνιστούμε. Ο χρόνος μαζί του θα φέρει την αλλαγή. Γι’ αυτό και ανταλλάσσουμε ευχές. Οι πολιτικοί, μαζί με τους επισκόπους, από τη δική του σκοπιά ο καθένας, απευθύνουν μηνύματα στον λαό. Κάρτες, κυρίως ηλεκτρονικές, μηνύματα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Μία λέξη παντού: ΕΛΠΙΔΑ.

 Το να αναρωτηθούμε, μικρότεροι και μεγαλύτεροι, αν η ελπίδα είναι κατάσταση ή πρόσωπο, συνήθως μας διαφεύγει. Είμαστε εν κόσμω εκκοσμικευμένοι. Ο χρόνος μετριέται ηλικιακά. Μετριέται με τις εμπειρίες. Με την δίψα της ευτυχίας, που είναι διαφορετική για τον καθέναν. Καλοί βαθμοί στο σχολείο και επιτυχία στις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, μία σχέση μέσα από την οποία θα αντλήσουμε χαρά και θα αισθανθούμε λιγότερο μόνοι, περισσότερα χρήματα, ένα ταξίδι ή μία ευκαιρία ανανέωσης με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα. Ένα καινούργιο κινητό, ένα καινούργιο ρούχο, ένα καινούργιο στυλ. Να πετάξουμε τα παλιά, τα περασμένα!

  Είναι στην φύση μας το ανικανοποίητο. Το αίσθημα ότι μπορούμε καλύτερα. Και η αλλαγή του χρόνου μας δίνει την ελπίδα ότι όσα σκεφτόμαστε μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Ήσυχοι λοιπόν διασκεδάζουμε το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και περιμένουμε τον νέο χρόνο να εκπληρώσει τα όνειρά μας, μέχρις ότου προσγειωθούμε στην αλήθεια.

   Δεν είναι κακό να ελπίζουμε. Αξίζει όμως να καταλάβουμε ότι η ελπίδα δεν είναι μόνο κατάσταση ή στόχος
 Είναι πρωτίστως καρπός του Αγίου Πνεύματος, που πηγάζει μέσα από την σχέση με τον Χριστό και την ζωή της Εκκλησίας
  Είναι η εναπόθεση των σκέψεων και των ονείρων μας στην πρόνοια του Θεού. Ο αγώνας και, την ίδια στιγμή, η ήρεμη πεποίθηση ότι τα υπόλοιπα εξαρτώνται από το θέλημα του Θεού.
 Η άρση της απογοήτευσης που συνοδεύει την απαίτηση για επιτυχία. Και η θέαση του χρόνου όχι στην προοπτική του τι πετύχαμε ή τι θα πετύχουμε αλλά στην ωριμότητα που δίνει η αγάπη και η κοινωνία με τον Χριστό, η εργασία πάνω στα τάλαντά μας, η εύρεση νοήματος ζωής, η παρουσία των προσώπων των άλλων.
 Ο χρόνος μάς δίνεται για να χτίσουμε εντός μας αλήθεια και να συναντηθούμε με τους συνανθρώπους μας, στην οικογένεια, στην εργασία, στην κοινωνία, στην ζωή. Ο χρόνος είναι η πραγμάτωση της ελπίδας ότι ο Χριστός είναι μαζί μας, ότι, αν διαλέξουμε τον δικό Του δρόμο, ακόμη και οι δυσκολίες θα φέρουν γνήσια χαρά.

Ένα ωραίο τραγούδι λέει: «δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος» (Παντελής Θαλασσινός). Ο άνθρωπος δεν μεγαλώνει μόνο ηλικιακά. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Καλείται να μεγαλώσει στην επίγνωση του ποιος είναι και ποιος είναι ο στόχος της ζωής του. Και μπορεί ο χρόνος να μην λυπάται κανέναν, όμως όταν υπάρχει η ελπίδα που συνδέεται με την πίστη τότε καμιά ζωή δεν είναι μικρή. Διότι παλεύουμε να την γεμίσουμε με αγάπη, ώστε να αξίζει κάθε στιγμή της. Αυτός είναι ένας δρόμος τον οποίο οι μεγαλύτεροι μπορούμε να τον βρούμε και να τον μοιραστούμε με τα παιδιά μας! Γιατί γνωρίζοντας σε Ποιον να ελπίζουμε, ο χρόνος έχει νόημα και για μας και για τους δικούς μας!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» στο φύλλο της Πέμπτης 28 Δεκεμβρίου 2017

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Ο Άγιος που προτίμησε τη σωτηρία των λίγων από την ευημερία των πολλών

Αποτέλεσμα εικόνας για ЗОТИК СИРОПИТАТЕЛЬ, КОНСТАНТИНОПОЛЬСКИЙ
 Ο άγ. Ζωτικός καταγόταν από ευγενή οικογένεια της πρεσβυτέρας Ρώμης. Επειδή διακρινόταν για την οξύνοιά του, ο Μ. Κωνσταντίνος τού ζήτησε να τον ακολουθήσει στη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, πράγμα που συνέβη (330).

 Την εποχή εκείνη εμφανίστηκαν πολλοί λεπροί στη νέα πρωτεύουσα και επειδή σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, η λέπρα θεωρούνταν μεταδοτική ασθένεια, ο αυτοκράτορας διέταξε να πνίγονται στη θάλασσα όσοι διαπιστωνόταν πως είχαν νοσήσει. Ο αυλικός όμως Ζωτικός με τίποτε δεν μπορούσε να ανεχθεί αυτό το μέτρο. Γι’ αυτό και έθεσε σε εφαρμογή ένα ευφυές σχέδιο για τη σωτηρία αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων.

Αποτέλεσμα εικόνας για ЗОТИК СИРОПИТАТЕЛЬ, КОНСТАНТИНОПОЛЬСКИЙ
 Επειδή ήταν άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του Μ. Κωνσταντίνου, παρουσιάστηκε μπροστά του και του ζήτησε χρυσάφι για να αγοράσει πολύτιμους λίθους για το βασιλικό θησαυροφυλάκιο. Ο αυτοκράτορας τού έδωσε ό,τι ζητούσε και με τα χρήματα αυτά ο Ζωτικός δωροδόκησε τους δημίους, απελευθέρωσε τους μελλοθάνατους λεπρούς και τους οδήγησε σε ασφαλές μέρος, που ήταν απομακρυσμένο και λεγόταν «Ελαιώνας». Εκεί τους έχτισε καταλύματα και ο ίδιος τους επισκεπτόταν τακτικά, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους. Το ίδιο επαναλήφθηκε πολλές φορές στη συνέχεια, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί οικονομική στενότητα στην αγορά της Βασιλεύουσας.

 Κάποτε (337) ο Μ. Κωνσταντίνος εξεδήμησε προς Κύριον και τα σκήπτρα της Αυτοκρατορίας ανέλαβε ο γιος τους Κωνστάντιος. Αυτός δεν συμπαθούσε τον Ζωτικό, γιατί ανάμεσα στα άλλα ο φιλεύσπλαχνος αυλικός ήταν ορθόδοξος ενώ ο Κωνστάντιος αρειανός. Τον σεβόταν όμως, λόγω της απεριόριστης εκτίμησης που του έτρεφε ο πατέρας του. Ωστόσο, τον υποπτευόταν ότι ήταν επικίνδυνος, γιατί η πρακτική του να σώζει τους λεπρούς μπορούσε να γίνει αιτία γενικευμένης μόλυνσης της Κωνσταντινούπολης.

 Έτυχε δε, λίγο αργότερα, να νοσήσει και η ίδια η κόρη του αυτοκράτορα. Ο Κωνστάντιος δεν έκανε καμία διάκριση για χάρη της και διέταξε να θανατωθεί μαζί με τους υπόλοιπους. Ο Ζωτικός, όμως, έσπευσε να τη σώσει και εκείνη και να τη μεταφέρει ασφαλή στον Ελαιώνα.
 Μετά από σύντομο διάστημα, ενέσκηψε μεγάλη πείνα στην αυτοκρατορία. Από τους πρώτους ύποπτους θεωρήθηκε ο Ζωτικός. Πριν ακόμη διατυπωθούν ευθείς κατηγορίες εναντίον του, παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα. Εκείνος τον ρώτησε ειρωνικά τι γίνονται οι πολύτιμοι λίθοι που (υποτίθεται πως) συνάγει τόσον καιρό. Ο Ζωτικός με χαρά τον κάλεσε να τους δει και τον οδήγησε στον Ελαιώνα.
Οργισμένος ο Κωνστάντιος, νομίζοντας πως ο αυλικός του τον εμπαίζει, διέταξε να τον δέσουν σε μουλάρια, για να συρθεί και να διαμελιστεί, πράγμα που έγινε. Στο μέρος μάλιστα που άφησε την τελευταία του πνοή ο θαρραλέος μάρτυς, ανέβλυσε θαυματουργό αγίασμα.


Η παράδοση αναφέρει ότι τα μουλάρια μίλησαν επιτιμώντας τον Κωνστάντιο, ο οποίος στη συνέχεια διέταξε να ταφεί με τιμές ο Ζωτικός, να περιθαλφθούν οι λεπροί και να σταματήσει το βάρβαρο μέτρο της θανάτωσής τους.

Η μνήμη του αγ. Ζωτικού τιμάται την 31η Δεκεμβρίου.

''Αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού''(Ερμηνεία Δοξαστικού)


  Το βιβλίο ή η προφητεία του Ιωήλ αποτελείται από 4 κεφάλαια και είναι από τα πιο λογοτεχνικά και ποιητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.

 Η προφητεία ομιλεί για μια μελλοντική μεγάλη καταστροφή της χώρας από την επιδρομή ενός ολοκλήρου σύννεφου από ακρίδες, για τη μεγάλη επίσης ανομβρία, που θα ολοκλήρωση την καταστροφή και τέλος για την ημέρα του Κυρίου, που θα έλθει και που θα είναι ήμερα κρίσεως για τα έθνη και ευημερίας για το λαό του Θεού. Όλα αυτά είναι γεγονότα, που θα συμβούν στην ιστορία, τα όποια έχουν προέκταση και βρίσκουν εκπλήρωση στο μυστήριο της θείας οικονομίας, για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου. Γιατί αυτό είναι η προφητεία, εκείνα δηλαδή που βλέπουν και προλέγουν άνθρωποι του Θεού, οδηγημένοι από το Άγιο Πνεύμα, για τη μέλλουσα σωτηρία.

 Από το βιβλίο ή την προφητεία του Ιωήλ, που δεν μπορούμε να το αναλύσουμε ολόκληρο, θα ξεχωρίσουμε κάποια λόγια, που τα ακούμε στην Εκκλησία και πρέπει να μας είναι γνωστά.
 Πρώτα είναι η πρόρρηση για τον ερχομό στους Αποστόλους του Αγίου Πνεύματος την ήμερα της Πεντηκοστής. Στο προφητικό ανάγνωσμα του Εσπερινού της εορτής της Πεντηκοστής ακούμε τον προφήτη Ιωήλ. Και στο αποστολικό ανάγνωσμα της θείας Λειτουργίας την Τρίτη της Διακαινησίμου ακούμε τον απόστολο Πέτρο, μετά την επιφοίτηση του Αγίου Νεύματος, να ομιλεί στο λαό και να επαναλαμβάνει τα λόγια του προφήτη Ιωήλ. Ό,τι έβλεπε κι έλεγε ο Προφήτης πριν 800 χρόνια εκπληρώνεται τώρα, με την έλευση του Αγίου Πνεύματος «εν είδει πυρίνων γλωσσών».
Να τα λόγια της προφητείας, που τα παίρνει ο απόστολος Πέτρος για να εξηγήσει το θαύμα της Πεντηκοστής. «Θα δώσω πλουσιοπάροχα από το πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο, και τα παιδιά σας και οι θυγατέρες σας θα κηρύξουν την αλήθεια, και οι νέοι σας θα δουν οράματα και οι γέροντές σας θα ονειρευτούν θεϊκά όνειρα». Είναι οι ενέργειες και τα θαύματα του Αγίου Πνεύματος, καθώς τα βλέπουμε στους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής και στους βίους των Αγίων.
Αποτέλεσμα εικόνας για ιωηλ προφητειες
Τα άλλα λόγια, που ξεχωρίζουμε από την προφητεία του Ιωήλ, είναι εκείνα που ακούμε στην Εκκλησία κάθε χρόνο την Κυριακή μετά την εορτή των Χριστουγέννων. 
Ο ιερός υμνογράφος εμπνέεται το Δοξαστικό των Αίνων από τα λόγια της προφητείας του Ιωήλ, που είναι η συνέχεια στα παραπάνω λόγια που εξηγήσαμε. «Τότε θα δείξω», λέγει ο Θεός, «θαυμαστά σημάδια επάνω στον ουρανό και κάτω στη γη, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού». 
Με τις ίδιες λέξεις ο υμνογράφος αρχίζει το Δοξαστικό, τις οποίες στη συνέχεια εξηγεί θεολογικά. «Αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού, τέρατα γης, α προείδεν Ιωήλ· αίμα την σάρκωσιν, πυρ την θεότητα, ατμίδα δε καπνού το Πνεύμα το Άγιον, το επελθόν, τη Παρθένω και κόσμον ευωδιάσαν…» 
Αίμα είναι ο άνθρωπος Ιησούς, φωτιά ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος, και σύννεφο καπνού το Άγιο Πνεύμα.

Σ’ αυτό το Δοξαστικό βλέπομε πως η Εκκλησία εξηγεί τον προφητικό λόγο· ό,τι είπαν οι Προφήτες βρίσκει την εξήγηση και την εκπλήρωσή του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και στην Εκκλησία. Ο καινούργιος κόσμος, που προβλέπουν και κηρύττουν όλοι οι Προφήτες, είναι ο κόσμος που θα έλθει με τη γέννηση του Ιησού Χριστού· η βασιλεία των ουρανών, ο κόσμος και ο λαός του Θεού, δηλαδή η Εκκλησία.


Επισκόπου Διονυσίου Ψαριανού, Μητροπ. Σερβίων Και Κοζάνης, ''Εικόνες Έμψυχοι''

Τι ευχή να δώσω;

Του Ευάγ. Αθανασιάδη( Συνταγματάρχης ε.α.)
Αποτέλεσμα εικόνας για flowers snow
Είναι γιορτές, παντού ευχές. Πολλές ευχές. Άραγε, ξέρουμε τι ευχόμαστε; Και κάποιες φορές, βαθυστόχαστα, επιβλητικά, με αποφθεγματικό και επίμονο τρόπο.
Που συχνά, ακολουθείται με το βαθυστόχαστο στόμφο: «μόνο αυτό αξίζει».
Ποιά πράγματι είναι η πληρέστερη ευχή; Η μικρότερη και πιο περιεκτική, που χρησιμοποιούμε για τον Νέο Χρόνο; 
Θέλουμε, μια μικρή και πλήρη ευχή. Την ικανή και αναγκαία συνθήκη.
Ας πάμε πρώτα στην πιο συνηθισμένη ευχή, που μας έρχεται από την προηγούμενη γενιά:
«Ευτυχές το Νέο Έτος».
«Ευλογημένος ο καινούργιος Χρόνος».
«Ευλογημένο και χαρούμενο το νέο Έτος».
Παλιά ευχή, πολυχρησιμοποιημένη, μήπως και ξεθωριασμένη, άχρωμη, χωρίς νέες και φανταχτερές λέξεις και μεγαλεπήβολες έννοιες.

Τελευταία επικράτησε, σχεδόν αποκλειστικά, η ευχή: «Υγεία να υπάρχει».
Οπωσδήποτε η Υγεία, είναι ένα μεγάλο αγαθό. Πολύ σημαντικό, που χρωματίζει τις περισσότερες εκδηλώσεις της ζωής μας.
Πόσοι όμως άνθρωποι με πλήρη υγεία, ταλαιπωρούνται από τόσα και τόσα.
Και θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, πολλές δυσκολίες της καθημερινότητας.
Αλλά σε αυτό που θέλουμε να μείνουμε, στο να ζουν σε ένα περιβάλλον εχθρότητος, διενέξεων και αλληλοκατηγοριών. Αλλά και περιβάλλον οικονομικής δυσκολίας, κινδύνου ή απειλής. 
Μάλλον λοιπόν, μόνη η ευχή της υγείας, δεν είναι αρκετή.

Θέλουμε και μια ποιοτική ζήση. Για να βρούμε την καταλληλότερη λέξη:
«Χαρούμενη», που εκφράζει την τωρινή εξωτερίκευση της εσωτερικότητας.
«Ευτυχισμένη», που δηλώνει εσωτερική διαχρονική επάρκεια, για τα συμβαίνοντα στην ζωή αυτή.
«Ευλογημένη», που περιλαμβάνει και προέκταση και πέραν των γήινων συμβάντων.
Μάλλον, φτάνουμε από εκεί που ξεκινήσαμε, …σε αυτό που απορρίψαμε.
Γιατί τελικά τα παλιά είναι τόσο απλά και φιλοσοφημένα;
«Ευλογημένο το Νέο έτος».
Και για αυτούς που τους αρέσουν τα πολλά λόγια..
«Ευλογημένο και χαρούμενο το Νέο έτος».

ΥΓ. Και για άλλες, πιο ειδικές περιπτώσεις, σαν ωραίες και περιεκτικές ευχές, έχω σημειώσει τις εξής:
-Σε κάποιον που ξεκινάει κάτι. Ένα ταξίδι, μία εργασία ή έργο ή απασχόληση:
«Καλοστρατιά να έχεις», συνηθίζεται στην Κρήτη και από τους Ποντιακής καταγωγής.
Ή για άλλους: «Ο Θεός στο καλό».
-Καθημερινή ευχή σε συνάντηση ή αποχαιρετισμό: «Γεια και χαρά».
-Ευχή για τα παιδιά μας, που μοιάζουν με ριψοκίνδυνους καπετάνιους, σε δυνατά και γερά σκαριά: «Ο Θεός να τα φυλάει και να τα καλοφωτίζει».
-Ευχή προς χειρουργό : «ο Θεός να κατευθύνει τον νου και τα χέρια σου».

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Οι Ακολουθίες των Μεγάλων Ωρών Ιστορία και Θεολογία

Οι Ακολουθίες των Μεγάλων Ωρών Ιστορία και Θεολογία
π. Στέφανος Αλεξόπουλος
Σχετική εικόνα
Αντικείμενο της παρούσης μελέτης είναι η εξέταση της ιστορίας και της θεολογίας των Ακολουθιών των Μεγάλων Ωρών. 1 Με τον όρο Ακολουθίες των Μεγάλων Ωρών εννοούμε τις Ακολουθίες της Πρώτης, Τρίτης, Έκτης και Ενάτης Ώρας της Μεγάλης Παρασκευής, της παραμονής των Χριστουγέννων και της παραμονής των Φώτων.

Η παρούσα μελέτη δεν φιλοδοξεί να εξαντλήσει το θέμα – αυτό άλλωστε είναι αδύνατο λόγῳ του περιορισμένου διαθέσιμου χρόνου και χώρου.

Θα προσπαθήσουμε όμως να σκιαγραφήσουμε την ιστορική εξέλιξη των ανωτέρω ακολουθιών και να επιχειρήσουμε μια πρώτη προσέγγιση ως προς το θεολογικό περιεχόμενο και μήνυμα αυτών των ακολουθιών.

http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/worship/akolouthies_m_oron.pdf

Όταν η ψυχή κοιμάται τον ύπνο της αμαρτίας


Όταν το σώμα κοιμάται, παύει να έχει συναίσθηση. Το ίδιο γίνεται και με την ψυχή. Όταν κοιμάται τον ύπνο της αμαρτίας είναι αναίσθητη για κάθε τί που αφορά την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Ο αγώνας κατά της λαιμαργίας;

Αποτέλεσμα εικόνας για πορφυριος
Ὁ Άγιος Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία.

Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες. Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. 

«Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε.
Τὸν ρώτησα τότε:
— Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας;
Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
— Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν, τὴν ὥρα ποὺ ἔφτιαχναν τὸ φαγητό τους, νὰ ρίχνουν μέσα κι ἕνα ποτήρι πικράδι, ὥστε νὰ μὴ νιώθουν τὴν παραμικρὴ ἡδονὴ τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγαν.
— Καὶ τί βγαίνει μ’ αὐτό, Γέροντα;
— Τί βγαίνει; Ἄκουσε νὰ σοῦ ἐξηγήσω. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει τέτοιο ἀγώνα, δὲν προλαμβάνει νὰ σηκώσει τὰ χέρια του στὴν προσευχὴ κι ἀμέσως κατεβαίνει ἡ χάρις καὶ κάθεται ἐπάνω του.

Παναγία.Η σκάλα που κατέβηκε ο Θεός και ανεβαίνουμε εμείς!

Αποτέλεσμα εικόνας για scara lui iacob
“Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι' ής κατέβη ο Θεός”.
Η κλίμαξ του Ιακώβ είναι η πιό παλαιά και πιό χαρακτηριστική προφητική προεικόνηση της Θεοτόκου. Σ'αυτή ο προφήτης βλέπει μια υπερφυσική σκάλα που πατούσε στη γή κι έφθανε μέχρι τον ουρανό, ο δε Θεός στηριζόταν επάνω της, προφανώς για να κατέβη στη γή (Γεν. κη' 12-13).

Την ωραία αυτή προτύπωση ο ιερός Δαμασκηνός σχολιάζει ως εξής: 
“Ο γιός του μαραγκού, ο παντεχνίτης Λόγος του Θεού,... έχοντας με το Άγιο Πνεύμα σα δάχτυλο του ακονίσει το στομωμένο σκεπάρνι της φύσεως, έφτιαξε για τον εαυτό του έμψυχη σκάλα, που η βάση της στηρίζεται πάνω στη γη και το κεφάλι της ακουμπάει στον ουρανό, που πάνω της αναπαύεται ο Θεός, που τον τύπο της αντίκρυσε ο Ιακώβ.
Απ'αυτή αφού κατέβηκε , χωρίς να μετακινηθή από τη θέση του ο Θεός,... “φανερώθηκε πάνω στη γη και συναναστράφηκε τους ανθρώπους... πάνω στη γη στηρίχθηκε η νοητή σκάλα, η Παρθένος. γιατί γεννήθηκε από τη γή. και η κεφαλή της φθάνει στον ουρανό. Η κεφαλή βέβαια κάθε γυναίκας είναι ο άνδρας. Για την Παρθένο όμως, μια και δεν γνώρισε άνδρα, έγινε κεφαλή της ο Θεός και Πατέρας” (Δ, 71-73).
Η “σκάλα” όμως που κατασκεύασε ο “υιός του τέκτονος” (Ματθ. ιγ' 55) στήθηκε στη γη όχι μόνο για να κατέβη ο Θεός στους ανθρώπους, αλλά και για ν' ανέβουν οι άνθρωποι στον ουρανό.
Η γη όπου στηρίζεται η ουράνια αυτή σκάλα είναι η Εκκλησία. Μέσα απ' το χώρο της Εκκλησίας μπορεί κανείς εύκολα ν' αρχίσει ν' ανεβαίνη στον Ουρανό. Η Θεοτόκος και οι άγιοι Άγγελοι που “ανεβαίνουν και κατεβαίνουν” στον ιερό χώρο της Εκκλησίας βοηθούν τους πιστούς στο ανέβασμα τους προς τον Ουράνιο Πατέρα.
Αρκεί κανείς να βρή τη “σκάλα” και να πατήση το πρώτο σκαλί της...

Μητροπολίτου Αχελώου-Ευθυμίου Κ. Στυλίου,"Η πρώτη-Θεομητορικό Ημερολόγιο",εκδόσεις Γρηγόρη,σελ 34

Η ταπείνωση των Χριστουγέννων

 +Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Αποτέλεσμα εικόνας για smerenia craciun
 Οι άγγελοι, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ,με την κατά σάρκα γέννηση του Σωτήρος γνώρισαν, κατά το εξαίσιο παράδειγμά του, ότι υψώνεται κανείς όχι με την υπερηφάνεια αλλά με την ταπείνωση. 
Έτσι και οι άνθρωποι γνώρισαν με τον καλύτερο τρόπο πως η οδός της σωτηρίας είναι το ταπεινό φρόνημα. Με την ταπείνωση επανορθώνεται η αποστασία.
 Ο δαίμονας καταντροπιάστηκε και ηττήθηκε με το γεγονός της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου. Έτσι, η άγνωστη για τον δαίμονα ταπείνωση τον κατανικά με τη στάση των ταπεινών. Ο μεγάλος Θεός γίνεται μικρός από αγάπη στον άνθρωπο.

Το μεγαλείο των Χριστουγέννων μπορούν να αισθανθούν περισσότερο οι ταπεινοί. Τη χαρά τη βιώνει καλύτερα ο ταπεινός, όπως οι αγραυλούντες ποιμένες της Βηθλεέμ και οι σοφοί Μάγοι της Ανατολής, που προσκυνούν το νεογέννητο βρέφος του σπηλαίου. 

Η μεγάλη έκφραση της ταπεινώσεως είναι η σεμνή κόρη της Γενησαρέτ, η Υπεραγία Θεοτόκος.
 Το ίδιο ταπεινός είναι και ο σιωπηλός μνήστορας Ιωσήφ. 
Ο Χριστός έρχεται σε ένα δύσκολο και ανάστατο τόπο με τον πιο ταπεινό τρόπο. Δεν γινόταν να ταπεινωθεί πιο πολύ. Γεννήθηκε σε μια σπηλιά ζώων, δεν τον αντιλήφθηκε κανένας, Αυτόν που χάριζε νέα ζωή. Ο κόσμος έτρεχε σε ξέφρενους ρυθμούς, σε διαφορετικά προγράμματα, με άλλους στόχους. Έτσι τότε, έτσι και τώρα...
Άφησε τη μεγαλειώδη δόξα των ουρανών και ήλθε να σκηνώσει μεταξύ αλόγων ζώων. Να μας συγκινήσει η άφατη κένωσή του, να μας παροτρύνει σε ομοίωση.

Ας αγαπήσουμε την ταπείνωση, ας προσκυνήσουμε ευγνώμονα τον ταπεινό Χριστό της αγρυπνούσης Βηθλεέμ!

"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" 22/12/2013)

Η προφητεία του Ησαΐα για την Παρθένο και τον Εμμανουήλ

Αποτέλεσμα εικόνας για emmanuel  isaia profetia
Ησαΐου 7,14 διά τοῦτο(1) δώσει Κύριος αὐτός(2) ὑμῖν(3) σημεῖον(4)· ἰδού(5) ἡ παρθένος(6) ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις(7) τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ(8)·(=Δια τούτο θα δώσει ο ίδιος ο Κύριος εις σας σημείο, θαύμα μέγα και καταπληκτικό. Ιδού, η παρθένος θα συλλάβει υπερφυσικώς και θα γεννήσει υιό και το όνομα του υιού της αυτού θα είναι Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας).

(1) «Επειδή ο Άχαζ αρνήθηκε να δεχτεί την πρόταση του προφήτη» (Μπρατσιώτης Π).
«Διότι έπρεπε μεν να συνετιστεί ο Άχαζ… και να ζητήσει το θαύμα είτε στο βάθος της γης είτε στο ύψος του ουρανού. Επειδή όμως θεώρησε τον εαυτό του ανάξιο, διότι δεν ήταν ασκημένος στο να ζητάει μεγάλα και ουράνια θαύματα, για αυτό λέει, θα δώσει ο Κύριος…» (Βασίλειος Μέγας).

(2) «Ο ίδιος, δηλαδή, με τη δική του θέληση, χωρίς να του το ζητήσετε και παρά τη θέλησή σας» (Μπρατσιώτης Π). Αυτός· «δεν δίνει μέσω κάποιου υπηρέτη και βοηθού και λειτουργού, αλλά ο ίδιος από μόνος του, για να δηλωθεί από αυτό το μέγεθος αυτού που δίνεται» (Βασίλειος Μέγας).

(3) «Δίνεται, αλλά όχι πλέον μόνο στον Άχαζ, αλλά σε όλο τον οίκο του Δαβίδ» (Βασίλειος Μέγας).

(4) «Το θαύμα πρέπει να ξεπερνά την κοινή σειρά των πραγμάτων και να υπερβαίνει τη φυσική συνήθεια, και να είναι ασυνήθιστο και παράδοξο, ώστε να γίνεται αποδεκτό από τον κάθε θεατή και ακροατή. Διότι για αυτό λέγεται και σημείο, για το ότι είναι κάτι το διακριτικό και εντυπωσιακό. Διακριτικό όμως δεν θα μπορούσε να είναι, αν συνέβαινε να καλυφθεί ερχόμενο σε ανάμιξη με άλλα πράγματα. Επομένως, εάν ο λόγος ήταν για γυναίκα που θα γεννούσε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, για ποιό λόγο ονομάζει θαύμα αυτό που συμβαίνει καθημερινά;» (Χρυσόστομος). «Κανείς δεν ονομάζει θαύμα αυτό που γίνεται κάθε ημέρα. Διότι αν η γέννα δεν είναι από παρθενία αλλά από γάμο, πώς αυτό που συμβαδίζει με τη φύση ονομάζεται θαύμα;» (Θεοδώρητος).

(5) Ότι πρόκειται για κάποιο έκτακτο σημάδι, δηλαδή θαύμα, τεκμηριώνεται και από την επίσημη εισαγωγή της επόμενης προφητείας με το «ιδού»» (Μπρατσιώτης Π). 
«Αυτό είναι αληθινά θαύμα σε βάθος και σε ύψος» (Θεοδώρητος).

(6) «Εναντιώνονται οι Ιουδαίοι στην έκδοση των Ο΄(μετάφραση των 70) λέγοντας ότι δεν γράφει το εβραϊκό κείμενο το «η παρθένος» αλλά «η νέα», ισχυριζόμενοι ότι μπορεί να ονομαστεί νέα αυτή που έχει νεαρή ηλικία και όχι η γυναίκα που δεν έχει πείρα γάμου» (Βασίλειος Μέγας).

«Διότι νομίζουν, ότι είναι δυνατόν να χάσει τη δύναμή του το μυστήριο, αν λέει «νέα» και όχι μάλλον «παρθένος»» (Κύριλλος Αλεξανδρείας). 

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Με ή χωρίς φάτνη..!

Της Μάρως Σιδέρη
Αποτέλεσμα εικόνας
 Κάθε 25η Δεκεμβρίου δεν είναι κατ' ανάγκη Χριστούγεννα. Και κάθε Χριστούγεννα δεν είναι κατ’ ανάγκη γιορτινά. Και δεν είναι κατ’ ανάγκη ίδια για όλους. Μπορεί να μοιάζουν, αλλά δεν είναι.
 Η αλήθεια είναι ότι με την πρώτη ματιά κάθε ημέρα Χριστουγέννων μοιάζει με την περσινή και μάλλον και με την επόμενη. Τα στολισμένα δέντρα είναι ίδια ακόμα κι αν η μόδα προσπαθεί να τα κάνει κάπως αλλιώς, αλλάζοντάς τους χρώμα, σχήμα και προσανατολισμό (τα γνωστά κρεμασμένα ανάποδα!) Και τα φωτάκια κι αυτά ίδια είναι, ακόμα κι αν αναβοσβήνουν διαφορετικά, πιο γρήγορα ή πιο αργά, με ή χωρίς μουσική. Και οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, σε γενικές γραμμές ίδια κι αυτά, ακόμα κι αν η κάθε νοικοκυρά και ο κάθε ζαχαροπλάστης βάζει τη δική του τέχνη και πινελιά. Και η διαδικασία ίδια κι αυτή: για τους λάτρεις των ρεβεγιόν η λογική είναι η ίδια κάθε χρόνο: «Ντύσιμο του γκράν- δώρα – ποτό – φαί – μουσική- επιστροφή – ύπνος...» Μα και για τους λάτρεις της Εκκλησίας η λογική ίδια επίσης χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει: « ξύπνημα μέσα στη νύχτα – ντύσιμο του (εκκλησιαστικού) γκραν – εκκλησία- επιστροφή στο σπίτι – φαί – ποτό- ύπνος...»

Κι ενώ με την πρώτη ματιά τα Χριστούγεννα όλων μας είναι ίδια, αν κοιτάξει κανείς πιο βαθιά θα διαπιστώσει κάτι εντυπωσιακό: πως για μερικούς ανθρώπους ή για μερικές χρονιές τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά... το καταλαβαίνεις όχι από τη διαδικασία, ούτε από τον στολισμό, μα από τα πρόσωπα, από τα μάτια

 Ενώ όλα είναι ίδια, μερικοί άνθρωποι έχουν τις ημέρες των Χριστουγέννων πιο λαμπερά πρόσωπα, πιο φωτεινά μάτια κι οι ευχές τους, αυτό το «Χρόνια πολλά!» που θα σου πουν έχει τόση δύναμη που τρυπάει τις σάρκες σου και φτάνει ως τα βάθη της καρδιάς σου και τη ζεσταίνει... δεν είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι που βιώνουν τα Χριστούγεννα διαφορετικά, μα είναι τόσο δυνατοί στην ηρεμία τους που μπορούν να νικήσουν τη σκοτεινή χαρά των υπολοίπων. Σα να μην πέρασε ούτε λεπτό από εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα, στη Βηθλεέμ, η διαφορά είναι πάντα στη φάτνη... όπως και τότε, όπως πάντα, έτσι και φέτος, είναι άλλα τα Χριστούγεννα χωρίς φάτνη, τα χριστούγεννα όλων μας, κι άλλα αυτά με τη

Αίτησις προς την Παναγίαν

Αίτησις προς την Παναγίαν
(Ακροστιχίς κατ’ αλφάβητον)

Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα, τους ψυχικούς, ίνα βλέψω και κατίδω τους εχθρούς τους νοητούς,
Βάθος των ανομιών μου και πταισμάτων τας σειράς, πράξεις δε μου τας ατόπους, πράξεις μου τας ρυπαράς,
Γύμνωσιν, ήνπερ υπέστην, γύμνωσιν την της ψυχής, και φροντίσω ενδυθήναι μέσω θείας προσευχής.
Δος μοι μετανοίας τρίβον, άγουσαν εις ουρανούς, και Φωτός του θείου λάμψιν, που καθαίρεται ο νους.
Έλεος αιτώ, Παρθένε, έλεος του σου Υιού και μεσίτην σε προβάλλω, ίνα τύχω του σκοπού.
Ζέσιν θείας μετανοίας και δακρύων τας πηγάς δώρησαι καμοί, Παρθένε, ίνα πλύνω τας πληγάς.
Ήμαρτον εγώ ο τάλας, και κατέστην μισητός, εβδελύχθη με ο κόσμος, μ’ εγκατέλιπε ο Θεός.
Θρήνος των αγγέλων πέλω και δαιμόνων η χαρά, με προσμένουσι κολάσεις και θανάτου τα δεινά,θέλω να μετανοήσω, και ν’ αγωνισθώ ξανά.
Ίλαθι, Παρθένε Κόρη, μίαν χάριν σου ζητώ, δια να με δυναμώσης, μήπως πάλιν και ψευστώ.
Κόλασιν την αιωνίαν τρέμω, του ασβέστου του πυρός, και τα βάσανα του άδου και την στέρησιν Φωτός.
Λήθαργος της ακηδίας μ’ έχει σφίξει ασφυκτικώς, δεν μ’ αφίνει να ξυπνήσω και να προχωρήσω εμπρός.
Μάνα και προστάτις πέλεις πάντων των χριστιανών, και το στήριγμα παρθένων, μα προ πάντων μοναχών.
Νίκην κατά των εχθρών μου, των εχθρών των νοητών, εξαιτούμαι σε, Παρθένε, και αγάπην 'ς τον Θεόν.
Ξένος εγενόμην κόσμου, για την μέλλουσαν χαράν, και φοβούμαι αντί ταύτης, μήπως πέσω 'ς την αράν.
Όλην μου η ξενιτεία, ύπουλη κι απατηλή και προς δόξαν των ανθρώπων, και εμέ δεν ωφελεί.
Παύσον όλους τους πολέμους και προ πάντων τους αισχρούς, ένδυσόν με τους χιτώνας της αγνείας τους λαμπρούς.
'Ρέπω προς την αμαρτίαν, μα την αρετήν ποθώ, θέλω να 'βρω ένα τρόπον, να μπορέσω να σωθώ.
Σύντριψον κάθε παγίδα, που μου στήνει ο εχθρός, δεν μπορώ να προχωρήσω, εμποδίζει με αυτός.
Τήρησόν μου την καρδίαν καθαράν και φωτεινήν, ίνα όψωμαι την Δόξαν, Δόξαν λέγω Θεϊκήν.
Ύμνον σοι προσφέρω, Κόρη, και παράκλησιν ομού, θέλω να με οδηγήσης εις τον δρόμον του Θεού.
Φλόγα έρωτος, Παρθένε, έρωτος του σου Υιού, δώρησαί μοι, για να νοιώσω την αγάπην του Θεού.
Χάρισαί μοι πένθος, Κόρη, πένθος το χαροποιόν, να εκπλύνω μου τον ρύπον, ρύπον των ανομιών.
Ψάλλω και βοώ απαύστως τ’ όνομα του Ιησού, άμα των αγίων πάντων και ονόματος του Σου.
Ω! Πανύμνητε Παρθένε, θέλω να σε αγαπώ, ως την ώραν του θανάτου, και κοντά Σου να σταθώ!
Αμήν.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΩΝ”

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ/

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Ποια είναι η «επί γης ειρήνη» του Αγγελικού ύμνου της Βηθλεέμ;

του †Αρχ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

Αποτέλεσμα εικόνας για pace  intru cei de sus
 Ελάχιστα χωρία της Αγίας Γραφής έχουσι τόσον οικτρώς παρερμηνευθεί όσον το χωρίον Λουκ. β΄ 14.
 Πρόκειται περί του Ύμνου όστις εψάλλετο υπό των Αγγέλων κατά την θεσπεσίαν εκείνην νύκτα της κατά σάρκα γεννήσεως του Ανάρχου Θεού Λόγου, του Κυρίου Ιησού. 
Η παρερμηνεία αυτή υπό πολλών ορθοδόξων δεν είναι βεβαίως ηθελημένη και σκόπιμος (μόνον οι αιρετικοί παρερμηνεύουσιν ηθελημένως), αλλ’ οφείλεται εις άγνοιαν του καθόλου νοήματος της Αγίας Γραφής. Ένεκεν αυτής της αγνοίας καθ’ έκαστον έτος εν τη ημέρα των Χριστουγέννων ακούομεν κηρύγματα ή αναγιγνώσκομεν δημοσιεύματα πολλών διδασκάλων του Ευαγγελίου της ημετέρας Εκκλησίας, κληρικών και λαϊκών, αποδυρόμενα διότι οι πόλεμοι δεν έλαβαν ακόμη τέλος και τα όπλα δεν κατηργήθησαν και η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου δεν επεκράτησεν εισέτι επί της γής. 
Ακόμη και εις επισήμους Εκκλησιαστικάς Εγκυκλίους βλέπομεν διατυπουμένας τοιαύτας θέσεις, ως και παρακλήσεις προς τον Θεόν όπως επί τέλους επιτρέψει την επικράτησιν επί της γής της ειρήνης αυτής «ήτις επί δύο σχεδόν χιλιάδας ετών εξακολουθεί να παραμένει μακράν της πραγματικότητος, απλή ελπίς, απλούν όνειρον, απλή και εναγώνιος προσδοκία». 
Αγνοούσιν οι ευλογημένοι ότι η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου είναι ήδη πραγματικότης και έχει επικρατήσει επί της γής απ’ αυτής της σαρκώσεως του Κυρίου. Κακώς και εκ παρεξηγήσεως εκλαμβάνομεν την ειρήνην αυτήν ως εξωτερικήν, ως κατάστασιν φιλίας μεταξύ των ανθρώπων, ατόμων προς άτομα και λαών προς λαούς, ως κατάπαυσιν των πολέμων και των μαχών. Τοιαύτην ειρήνην ουδέποτε επηγγείλατο το Ευαγγέλιον. 
 Η ειρήνη του Ευαγγελίου είναι εσωτερική, είναι η κατάστασις γαλήνης, ήτις βασιλεύει εν τη ψυχή του πιστού ανθρώπου, του ανθρώπου όστις έχει φιλίαν και κοινωνίαν προς τον Θεόν.

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

“Βρέφος βλέπω και Θεόν μου γνωρίζω … “

Αποτέλεσμα εικόνας για mantuitorul hristos prunc
Βρέφος βλέπω καὶ Θεόν μου γνωρίζω, βρέφος θηλάζον καὶ τὸν κόσμον διατρέφον, βρέφος κλαυθμυρίζον καὶ κόσμῳ ζωὴν καὶ χαρὰν χαριζόμενον, βρέφος σπαργανούμενον καὶ τῶν σπαργάνων με τῆς ἁμαρτίας λυτρούμενον, βρέφος ἐν ἀγκάλαις μητρὸς μετὰ σαρκὸς ἀληθῶς ἀνελλιπῶς ἐπὶ γῆς, καὶ αὐτὸν καὶ ἐν κόλποις τοῦ Πατρὸς ἀληθῶς καὶ ἀνελλιπῶς ἐν οὐρανοῖς.


Μεταγραφή:
Βρέφος βλέπω και Θεόν μου γνωρίζω, βρέφος που θηλάζει και τον κόσμο διατρέφει, βρέφος που κλαίει και στον κόσμο ζωή και χαρά χαρίζει, βρέφος σπαργανωμένο και από τα σπάργανα (τύλιγμα) της αμαρτίας με λυτρώνει, βρέφος μέσα στην αγκαλιά της μητέρας μαζί με την σώμα (Του) αληθινά ανελλιπώς πάνω στην γη, και το Ίδιο και στους κόλπους του Πατρός αληθινά και ανελλιπώς στους ουρανούς.


ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 
ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΜΕΩΝΑ ΤΟΝ θΕΟΔΟΧΟΝ

Πίστη και αθεϊα(«εξεδέχετο την τους θεμελίους έχουσαν πόλιν»)

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Σχετική εικόνα
 Τις ημέρες των Χριστουγέννων, όπως και γενικότερα τις ημέρες των μεγάλων εορτών της πίστης μας, εκτός από όσους βλέπουν την οδό της γιορτής ως αφορμή για έξοδο από το σπίτι, για καταναλωτισμό, κάποτε άμετρα, εμφανίζονται και εκείνοι, λίγοι ή πολλοί δεν έχει σημασία, οι οποίοι σπεύδουν να πάρουν θέση έναντι του Χριστού με μία μαχητικότητα που εκπλήσσει. 
Αραδιάζουν επιχειρήματα τα οποία είναι άσχετα με το αν ο Χριστός είναι ο Θεός που γίνεται άνθρωπος, αλλά στοχεύουν στο να αποδομήσουν την παράδοση της Εκκλησίας. 
Ευφυής φαινομενικά η στόχευση. Αν αποδειχθεί ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε το έτος 0, αν δεν έλαβε χώρα η γέννησή του στις 25 Δεκεμβρίου αλλά ήταν την άνοιξη ή το τέλος του καλοκαιριού, αν αμφισβητηθεί το ότι ήταν ιστορικό πρόσωπο, διότι οι μόνες μαρτυρίες που έχουμε γι’ Αυτόν, όπως ισχυρίζονται, είναι της Καινής Διαθήκης και της χριστιανικής παράδοσης, αν Τον συνδέσουμε με απόκρυφες παραδόσεις, οι οποίες αναφέρουν ότι είχε γυναίκα και παιδί, αν δείξουμε ότι δε ήταν τίποτε άλλο παρά ένας καλός άνθρωπος ή ένας φιλόσοφος ή ένας επαναστάτης, τότε έχουμε πετύχει να καθησυχάσουμε την συνείδησή μας η οποία αναρωτιέται για την ύπαρξη του Θεού, αναρωτιέται τι κάνουμε έναντι των λόγων που το Ευαγγέλιο αναφέρει, τι κάνουμε για τις πολλές αμαρτίες μας, από τις πράξεις και τις σκέψεις μέχρι την υπερηφάνεια που μας οδηγεί στο να θεωρούμε τους εαυτούς μας θεούς. Κι έτσι ντοκυμανταίρ, χρηματοδοτημένα από άγνωστους κύκλους, δεδηλωμένοι άθεοι, αποδομητές, διάσημοι φιλόσοφοι και στοχαστές, επώνυμοι και ανώνυμοι, διότι σήμερα θριαμβεύσει και η δοκησισοφία του Διαδικτύου, είναι έτοιμοι να αποδείξου ή ότι ο Χριστός δεν υπήρξε ή ότι ήταν ένας όπως οι άλλοι.

 Το ωραίο είναι ότι ο Χριστός έτσι εμφανίστηκε στον κόσμο. Σιωπηρά. Κεκρυμμένα. Χωρίς θόρυβο. Κρύφτηκε στην μήτρα μιας απλής και καθημερινής

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Γιατί γεννήθηκε ο Χριστός;

Image may contain: 1 person, text

Καλά Χριστούγεννα!



Η ευχή στον τίτλο, η απλή αλλά γεμάτη αγάπη, χαρά, και αισιοδοξία φράση «Καλά Χριστούγεννα» βρίσκεται υπό επίσημη ή ανεπίσημη απαγόρευση στις περισσότερες χώρες της χριστιανικής Δύσης. Ο επιθετικός αντιχριστιανισμός, που συνήθως καλύπτεται από τον μανδύα της πολιτικής ορθότητας, έχει θριαμβεύσει σε τέτοιο βαθμό στη δημόσια σφαίρα των οικονομικά αναπτυγμένων χωρών ώστε να θεσμοθετούνται ακόμα και ποινικές διώξεις ή διοικητικές κυρώσεις για τους τοπικούς άρχοντες που θα εκδηλώσουν ανοιχτά τη χριστιανική πίστη τους.

Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, οι φάτνες, οι ευθείες αναφορές στα Χριστούγεννα αντί για το άχρωμο, άνοστο και άγευστο «καλές γιορτές» έχουν βρεθεί στο στόχαστρο των σκοτεινών κύκλων που μισθοδοτούν τους δικαιωματιστές και τους πολιτικούς που εκτελούν τις εντολές τους. Η Ευρώπη και μεγάλο μέρος της Αμερικής κατάντησαν άσυλα εγκλεισμού των χριστιανών που φιμώνονται, καταπιέζονται και ουσιαστικά διώκονται για την πίστη τους.

Ολες οι συνήθειες, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα παραδίδονται στο πυρ της Νέας Τάξης, με το πρόσχημα ότι «δεν πρέπει να θιγούν» όσοι δεν είναι χριστιανοί. Λες και το να ακούσεις από δημόσια πρόσωπα ευχές και να δεις έμπρακτες εκδηλώσεις των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους προσβάλλει οποιονδήποτε πολιτισμένο άνθρωπο.
Ο βασικός λόγος της αποποίησης της χριστιανικής παράδοσης είναι το καλόπιασμα στο Ισλάμ. Ο εποικισμός των χωρών της Δύσης από μουσουλμανικούς πληθυσμούς δεν είναι «σύμπτωση», μια παραξενιά της τύχης, ένας ιστορικός αυτοματισμός. Πρόκειται για μια απόφαση που ελήφθη σε ανώτατο επίπεδο από ισχυρούς, αφανείς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες. Αυτοί θα προωθήσουν τα σχέδιά τους με κάθε τρόπο και θα χρησιμοποιήσουν όλων των ειδών τα κόλπα και τις σοφιστείες για να τα καταφέρουν. Οι πλειοψηφίες χάνουν διαρκώς έδαφος, καταπιέζουν τον εαυτό τους, παραδίδουν τα δικά τους δικαιώματα για να μη φανούν «αγενείς, σοβινιστές, ρατσιστές».

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν πρέπει και δεν πρόκειται να περάσει. Οι φυσιολογικοί, καλοπροαίρετοι άνθρωποι, όποιο δόγμα κι αν πρεσβεύουν, όποιες κι αν είναι οι πεποιθήσεις τους, δεν ενοχλούνται από την παράδοση των χωρών στις οποίες βρίσκονται, ούτε έχουν απαίτηση να αλλάξουν οι πολλοί τις συνήθειές τους για να μη θιχτούν οι ίδιοι.

Οι χριστιανοί, απανταχού της γης, δεν διώκουν αλλά διώκονται. Δεν κάνουν σφαγές αλλοθρήσκων αλλά τις υφίστανται. Το Ισλαμικό Κράτος και οι συνδεδεμένες με αυτό οργανώσεις και πρόσωπα στράφηκαν κυρίως εναντίον των χριστιανών κι ήταν δεκάδες χιλιάδες τα θύματά τους - μάρτυρες για τους οποίους ελάχιστες αναφορές έγιναν από τα εξωνημένα διεθνή ΜΜΕ.
Εμείς οι Ελληνες δεν ξεχνάμε τις ρίζες μας. Δεν έχουμε πρόθεση να αποκοπούμε από τις χριστιανικές ρίζες μας. Το αντίθετο ισχύει. Σκοπεύουμε να τις δυναμώσουμε. Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Σαν κάλαντο, σαν προσευχή

Αποτέλεσμα εικόνας για mAICA DOMNULUI INSARCINATA PRUNC
Κυλοποννά η Παναγιά, κυλοπονούν τα αστέρια
Κυλοπονούν τα όνειρα κι απλώνουνε τα χέρια
Κάποιος, ζητούν, να τα νοιαστεί και να τα ελεήσει
Κάποιος να τα καλοδεχθεί, κάτι να τα ταϊσει

Περνούν αδιάφοροι οι καιροί, αδιάφοροι οι ανθρώποι
Γίναν μεγάλοι κι οι μικροί κι απόξενοι οι τρόποι
Μα ένα χιόνι απαλό ήρθε σαν περιστέρα
Καθάρισε τον κουρνιαχτό κι έφερε νέα μέρα

Σε μια σπηλιά και στη σιωπή γεννάει η Παρθένος
Στου κόσμου την απαντοχή, μέσα σε άγριο μένος
Αστράφτει βρέφος ο Θεός κι αγγέλοι το υμνήνουνε
Τα αστέρια χαμηλώνουνε κι όλα το προσκυνούνε

Οι πόνοι ξεχαστήκανε, γλύκανε κι ο χειμώνας
Τα όνειρα χορτάσανε, έλιωσε ο παγετώνας
Αστέρι φέξε τη νυχτιά που σκιάζει την καρδιά μου
Κι εγώ σαν τα άλλα τα παιδιά να βρω τη γιατρειά μου

Που ‘ναι δρόμος ατέλειωτος και οδηγεί στη Φάτνη
Εκεί που λάμπει η χαρά, χρυσίζει σαν την πάχνη
Τι να σου δώσω Κύριε, δεν ξέρω, δεν γνωρίζω
Ένα βιβλίο η καρδιά που έχω, στο χαρίζω

Διάβασε ό,τι έγραψα ως τώρα και τα λάθη
Διόρθωσέ τα όπως θες, μουτζούρες από πάθη
Σβήσε τις για να φύγουνε, κι όσες μου απομένουν
Λευκές σελίδες κι άγραφες που ακόμα παραμένουν

Γράψ’ τες Εσύ με φωτεινά γράμματα και στιχάκια
Λογάκια ενός νήπιου που νιώθουν τα παιδάκια
Και κράτα το βιβλίο μου, δικό σου, χάρισμά Σου
Έχε το προσκεφάλι σου, φύλα το στην καρδιά Σου

Κι όταν η κυρά Παναγιά γλυκά θα σε κοιμίζει
Να ακούω το νανούρισμα που θα Σε νανουρίζει
Για να ‘χω ύπνο ελαφρύ και ξύπνιο μυρωδάτο
Βίο καλό και άγιο σαν το κρασί μοσχάτο

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

...ἐπάραντες, ἀναχθῶμεν, κατίδωμεν τὸ ἐν Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον …


 Σήμερα το απόγευμα με την ακολουθία του Εσπερινού η Εκκλησία μας προτρέπει να προ-εορτάσουμε τα γενέθλια Του. Και αυτός ο προ-εορτασμός είναι η προ-ετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα!

  Προεορτάσωμεν λαοί, Χριστοῦ τὰ Γενέθλια, καὶ ἐπάραντες τὸν νοῦν, ἐπὶ τὴν Βηθλεὲμ ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ, καὶ κατίδωμεν τὸ ἐν Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον· ἤνοικται γὰρ ἡ Ἐδέμ, ἐκ Παρθένου ἁγνῆς Θεοῦ προερχομένου, ὑπάρχοντος τελείου τοῦ αὐτοῦ, ἐν Θεότητι καὶ ἀνθρωπότητι· διὸ κράξωμεν, Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ Πατὴρ ὁ Ἄναρχος, Ἅγιος Ἰσχυρός, ὁ Υἱὸς ὁ σαρκωθείς, Ἅγιος Ἀθάνατος, τὸ παράκλητον Πνεῦμα, Τριὰς Ἁγία δόξα σοι.
  Και εδώ η όποια μετάφραση είναι φτωχή! Η ποίηση δεν μεταφράζεται με λέξεις, το μυστήριο λειτουργείται μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς μας και μπορείς να το αποδόσεις (και να γίνει κοινωνός του κάποιος )μόνο δια των δικών μας ενεργειών οι οποίες τον προσκαλούν σε αυτόν τον συνεορτασμό .

  Μια πρόταση, 6 λέξεις δικές της! Ο αγιογράφος χαράσσει με κλίση τη κεφαλή της και αυτή η γραμμή δεν μεταφράζεται με λέξεις. Είναι ένα βιβλίο ολόκληρο η μετάφραση της λέξεις αποδοχή του Θελήματος Του ... της Γέννησης Του… στη ζωή μας!

 Αυτό το ἐπάραντες τὸν νοῦν και το ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ για να κατίδωμεν τὸ ἐν Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον· δεν μεταφράζονται…
Και φέρνουν στο νου μου όμως αυτές οι λέξεις, την ευχή, την δική της μορφή, τη Θεία Λειτουργία...
~~~~~~~~~~~~~~~~
παίζοντας με τις λέξεις
-ἐπάραντες - επάρω : (προσαρμόζω # εφαρμόζω # στερεώνω # αρμόζω # συναρμόζω, ρήμα εύχρηστο μόνο στον αόριστο επήρσεν και παρατατικό επάρηρα)
-ἀναχθῶμεν - ανάγω : οδηγώ άνω # φέρνω επάνω # ανακομίζω # οδηγώ επάνω # -ανεβάζω # ανυψώνω # σηκώνω # προάγω # φέρνω πίσω # επαναφέρω, ρήμα - μέλλων ανάξω - αόριστος ανήγαγον
-κατίδωμεν - καθορώ : βλέπω από τα επάνω προς τα κάτω # καταβλέπω # βλέπω προς τα κάτω # παρατηρώ # κοιτάζω # βλέπω # παρατηρώ με περιέργεια # βλέπω ακριβώς για να διαγνώσω, ρήμα - παρατατικός καθεώρων - μέλλων κατόψομαι - αόριστος -κατείδον - παρακείμενος καθεώρακα

Μνήμη των Αγίων Δέκα Μαρτύρων που μαρτύρησαν στη Κρήτη(+23 Δεκεμβρίου)

Η εικόνα ίσως περιέχει: 6 άτομα
Τη μνήμη των Αγίων Δέκα Μαρτύρων που μαρτύρησαν στη Κρήτη τιμά σήμερα, 23 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας
Αποτέλεσμα εικόνας για Мучеников, иже в Крите: Феодула
Οι άγιοι Δέκα μάρτυρες μαρτύρησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Από αυτούς, οι μεν Θεόδουλος, Σατορνίνος, Εύπορος, Γελάσιος και Ευνικιανός, ήταν από τη Γορτυνία της Κρήτης. Ο Ζωτικός, από την Κνωσό. Ο Αγαθόπους από το λιμένα Πανούρμου. Ο Βασιλειάδης (ή Βασιλείδης) από την Κυδωνιά. Ο Ευάρεστος και ο Μόβιος (ή Πόμπιος, ή Πόντιος) από το Ηράκλειο.
Και οι δέκα με πολύ ζήλο εργάζονταν για τη διάδοση του Ευαγγελίου στο νησί. Καταγγέλθηκαν στον έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή κι αυτός Δέκιος.



Ο έπαρχος, όταν είδε την ανθηρή νεότητά τους και το αρρενωπό τους παράστημα, προσπάθησε να τους παρασύρει με πολλές υποσχέσεις εγκόσμιων απολαύσεων και ηδονών. Αλλά όταν είδε ότι τίποτα δεν πετύχαινε, διέταξε να τους μαστιγώσουν, και κατόπιν τους λιθοβόλησαν.
Αποτέλεσμα εικόνας για Мучеников, иже в Крите: Феодула
Οι γενναίοι μάρτυρες του Χριστού υπέμειναν ηρωικά τα βασανιστήρια, ενθυμούμενοι τα λόγια του ψαλμωδού: «Ἀνδρίζεσθε και κραταιούσθω ἡ καρδία ὑμῶν, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπί Κύριον» (Ψαλμός Λ’ στ. 25). Δηλαδή, να έχετε γενναίο και ανδρείο φρόνημα, και η καρδιά σας ας γίνεται κραταιά και ατρόμητη, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο. Κατόπιν, με διαταγή του έπαρχου, οι στρατιώτες έκοψαν με τα ξίφη τους τις τίμιες κεφαλές των δέκα χριστιανών Αγίων.

Χριστού-Γέννα σε μια μετά Χριστόν εποχή...

Σχετική εικόνα
  Ας το παραδεχτούμε.Μπορεί να μην μας αρέσει να το παραδεχόμαστε,αλλά όσο πάνε οι χριστιανικές εορτές "ξεφτίζουν",μαραίνονται.Δεν μυρίζει πλέον Χριστούγεννα, έστω και εξωτερικά, εθυμοτυπικά όπως λέμε.Δεν υπάρχουν πλέον χριστιανικά έθνη, χριστιανικές κοινωνίες,χριστιανικές οικογένειες.
 Η εποχή μας όσο πάει απομακρύνεται απ'το μήνυμα του Ευαγγελίου.Όλα αυτά σα να μην "κάνουν νόημα" στο σημερινό άνθρωπο.Σαν ο σημερινός άνθρωπος να θέλει να δώσει την προσοχή του σε κάτι άλλο.Δεν ξέρω αυτό το κάτι άλλο αν έχει "μορφωθει" ακόμα στις συνειδήσεις των ανθρώπων,ώστε να μπορέσει να περιγραφεί. Πραγματικά όμως βρισκόμαστε σε μιά μετά Χριστόν εποχή που αναζητάει τον Θεό της.

Και ενώ οι Μεσσίες πληθαίνουν στην εποχή μας ,και υποστασιάζονται είτε σε πρόσωπα, είτε σε ιδεολογίες, είτε σε πολιτικές, είτε σε θρησκείες βλέπουμε έναν κόσμο να βουλιάζει στη λάσπη που ο ίδιος παράγει.
Και αναρωτιέται κανείς πού να πιστέψω; Πού να ελπίσω; Τι να περιμένω;
Άραγε ο Χριστός ,το ευαγγέλιο Του και το Έργο Του είναι ξεπερασμένα;
Όπως υποστηρίζει το New Age είμαστε σε μια εποχή που ο Χριστός είναι για την παλιά εποχή;
Παρ'όλη την έντονη κριτική που δέχτηκε και δέχεται ο Χριστιανισμός το ευαγγελικό μήνυμα στέκει ανυπέρβλητα ισχυρό για τον σημερινό άνθρωπο που ζητάει πάρα πολλά και έχει απογοητευθεί απ'όλα!

Ο Μεσσίας που προβάλλουν τα Χριστούγεννα είναι ο άνθρωπος Ιησούς.Ο Θεός λαμβάνει υπόσταση στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο και μετέχει του πόνου, της αγωνίας, της δοκιμασίας που γεύεται ο κάθε άνθρωπος.Ένας Θεός όχι φανταστικός αλλά ψηλαφητός στην ιστορία και στην πραγματικότητα.Όχι ένας Θεός της διάνοιας του ανθρώπου, αλλά ένας Θεός που την υπερβαίνει και την σκανδαλίζει ακόμα.

2.000 χρόνια μετά κανένα ανθρώπινο επίτευγμα, καμιά αθεϊστική προπαγάνδα,καμιά θρησκευτική παράδοση δεν κατάφερε είτε να ξεριζώσει,είτε να μετριάσει την αγάπη που ενσάρκωσε στο πρόσωπό του ο Ιησούς Χριστός.Μια αγάπη που θεραπεύει κάθε ανθρώπινη οδύνη και απαντάει σε κάθε ανθρώπινη αναζήτηση για το τι είναι αληθινό και τι αξίζει.
Άνοιγμα προς την ζωντανή σαρκωμένη αγάπη είναι η εορτή των Χριστουγέννων.
Αυτή την αγάπη που παρέχει πλουσιοπάροχα ο Χριστός και τόσο έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος.

Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

Εἰς τό Γενέθλιον τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Αποτέλεσμα εικόνας για nasterea lui hristos icoana
Μυστήριο παράξενο καὶ παράδοξο ἀντικρύζω. Βοσκῶν φωνὲς φτάνουν στ’ αὐτιά μου. Δὲν παίζουν σήμερα μὲ τὶς φλογέρες τοὺς κάποιον τυχαῖο σκοπό. Τὰ χείλη τοὺς ψάλλουν ὕμνο οὐράνιο.

Οἱ ἄγγελοι ὑμνολογοῦν, οἱ ἀρχάγγελοι ἀνυμνοῦν, ψάλλουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν ὅλοι, βλέποντας τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς.

Σήμερα ἡ Βηθλεὲμ μιμήθηκε τὸν οὐρανό: Ἀντὶ γι’ ἀστέρια, δέχτηκε τοὺς ἀγγέλους· ἀντὶ γιὰ ἥλιο, δέχτηκε τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Καὶ μὴ ζητᾶς νὰ μάθεις τὸ πῶς. Γιατί ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἀνατρέπονται οἱ φυσικοὶ νόμοι.

Ἐκεῖνος λοιπὸν τὸ θέλησε. Καὶ τὸ ἔκανε. Κατέβηκε στὴ γῆ κι ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο. Ὅλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι’ αὐτὸν τὸ σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει αἰώνια, καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ ποτὲ δὲν ὑπῆρξε. Εἶναι Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος! Γίνεται ἄνθρωπος καὶ πάλι Θεὸς μένει!

Ὅταν γεννήθηκε, οἱ Ἰουδαῖοι δὲν δέχονταν τὴν παράδοξη γέννησή Του: Ἀπὸ τὴ μία οἱ Φαρισαῖοι παρερμήνευαν τὰ ἱερὰ βιβλία· κι ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ γραμματεῖς δίδασκαν ἀλλὰ ἀντὶ ἄλλων. OἩρώδης πάλι, ζητοῦσε νὰ βρεῖ τὸ νεογέννητο Βρέφος ὄχι γιὰ νὰ τὸ τιμήσει, μὰ γιὰ νὰ τὸ θανατώσει.

Ἐ λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ σήμερα τρίβουν τὰ μάτια τους, βλέποντας τὸ Βασιλιὰ τ’ οὐρανοῦ νὰ βρίσκεται στὴ γῆ μ’ ἀνθρώπινη σάρκα, γεννημένος ἀπὸ παρθενικὴ μήτρα.

Καὶ ἦρθαν οἱ βασιλιάδες νὰ προσκυνήσουν τὸν ἐπουράνιο Βασιλιὰ τῆς δόξας.

Ἦρθαν οἱ στρατιῶτες νὰ ὑπηρετήσουν τὸν Ἀρχιστράτηγο τῶν οὐράνιων Δυνάμεων.

Ἦρθαν οἱ γυναῖκες νὰ προσκυνήσουν Ἐκεῖνον ποὺ μετέβαλε τὶς λύπες τῆς γυναίκας σὲ χαρά.
Ἦρθαν οἱ παρθένες νὰ προσκυνήσουν Ἐκεῖνον ποὺ δημιούργησε τοὺς μαστοὺς καὶ τὸ γάλα, καὶ τώρα θηλάζει ἀπὸ Μητέρα Παρθένο.

Ἦρθαν τὰ νήπια νὰ προσκυνήσουν Ἐκεῖνον ποὺ ἔγινε νήπιο, γιὰ νὰ συνθέσει δοξολογικὸ ὕμνο «ἀπ’ τὰ στόματα τῶν νηπίων» (Ψάλμ. 8:3).

Ἦρθαν τὰ παιδιὰ νὰ προσκυνήσουν Ἐκεῖνον ποὺ ἡ μανία τοῦ Ἡρώδη τὰ ἀνέδειξε σὲ πρωτομάρτυρες.

Η προσέγγιση στο σπήλαιο απαιτεί κυρίως γνησιότητα...


 Η προσέγγιση στο σπήλαιο απαιτεί κυρίως γνησιότητα, απλότητα, ειλικρίνεια, εν αντιθέσει προς την αυτάρκεια του ανθρώπου, ο οποίος νομίζει ότι χωρίζει τα πράγματα και ότι απλώς του χρειάζεται και λίγος Χριστιανισμός, για συμπλήρωμά του.
Αυτούς ο Ιησούς δεν τους θέλει κοντά του, διότι οδηγούνται προς μία νοοτροπία που λέγεται φαρισαϊκή, η οποία ως γνωστόν δεν είναι μόνο γνώρισμα των Φαρισαίων των πρώτων αιώνων, αλλά είναι γνώρισμα πολλών ανθρώπων διαφόρων εποχών. Είναι ένα μικρόβιο δυσδιάκριτο, το οποίο όμως ενδημεί στα θρησκευτικά περιβάλλοντα.
Δεν μπορείς να εισέλθεις στο Σπήλαιο, στην ουσία δηλαδή του Χριστιανισμού, εάν έχεις μια αυτάρκεια, εάν δεν συγκλονίζεσαι, όπως εκείνα τα αμαρτωλά υποκείμενα συγκινήθηκαν μπροστά στον Ιησού και πήγαν πιο κοντά του από τους αυτάρκεις τηρητάς του νόμου. 
Σ’ αυτούς ο Ιησούς λέγει: “εσάς τι να σας κάνω, εσείς τα ξέρετε όλα, ετηρήσατε όλας τας εντολάς, δεν έχω τίποτα να σας προσφέρω!”. Ενώ γι’ αυτούς που νοιώθουν πώς κάτι τους λείπει και κλαίνε και γονατίζουν ζητώντας την αλήθεια, τους λέει ο Ιησούς, για σας ήλθα εγώ στη γη.
+π.Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος

Κανείς δεν θα μπορέσει να εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών χωρίς τον σταυρό του.

 Ο Στάρετς Ζαχαρίας διηγήθηκε ένα περιστατικό, συγκινητικό για το βαθύ περιεχόμενό του, που συνέβη σε κάποιον νέο, τελείως άπειρο από ψεύδος και πονηριά και που διακρινόταν από την παιδική του ηλικία για την αγάπη του προς την αλήθεια.
  Εδώ φαίνεται η ψυχή ενός καθαρού και τίμιου, αλλά αγράμματου ανθρώπου με πίστη μικρού παιδιού, ακλόνητη και απλή, που είχε καρδιά και θέληση καθαρή και που αγωνιζόταν για τον Θεό, μια ψυχή που τον έκανε πράγματι λίγο μόνο παρακάτω από τους αγγέλους. Όντως είχε γίνει σοφός, ικανός να βλέπει και τα ουράνια και τα επίγεια.

    Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα στην Ρωσία, στα απόμερα βάθη της χώρας, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μιλίων από το πιο κοντινό χωριό. Εκεί ζούσε ένας χωριάτης, ορφανός, τελείως αγράμματος, εργατικός όμως. Πάντοτε εργαζόταν και δεν πέρασε ούτε στιγμή με οκνηρία. Η ψυχή του ήταν καθαρή σαν κρύσταλλο. Σε κάθε υπόθεση πάντοτε υπήκουε στην συνείδησή του. Η συνείδησή του ήταν ευθεία, όχι όμως ασθενής, μα πραγματικά ευθεία, ευαίσθητη και αυστηρή. Με τον απλό τρόπο του δεν την κατεπάτησε ποτέ με την παρακοή και έτσι πάντοτε άκουγε την φωνή της.
 Εάν ένας άνθρωπος παρακούει την συνείδησή του μια φορά, δυο φορές ή και περισσότερο, τότε δεν την ακούει πια.
Ο απλοϊκός αυτός άνθρωπος τηρούσε τις νηστείες και τρεφόταν με το ελάχιστο.    Ήταν πάντοτε χαρούμενος και γεμάτο ενθουσιασμό για τη ζωή. Δεν κατέκρινε κανένα ποτέ, θεωρώντας τον εαυτό του χειρότερο και κατώτερο από κάθε άλλον. 

     Μια ημέρα, άκουσε από ένα προσκυνητή πως για να σωθεί κανείς πρέπει να