ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Οι Νεομάρτυρες της Μικράς Ασίας και του Πόντου και μια προφητεία

ΟΙ NEOMARTYRES ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ & ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στο μνημόσυνο των Nεομαρτύρων της Mικράς Aσίας και του Πόντου, στην Πτολεμαiδα Κοζανης, στις 7-9-1986.

  (Η εικόνα έγινε με συμβολή του Γέροντος Μητροπολίτου π. Αυγουστίνου Καντιώτου, από ερασιτέχνη ζωγράφο. Τοποθετήθηκε στον πρώτο ιερό ναό που εκτίσθηκε στην Ελλάδα για τους Νεομάρτυρες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, το 1986. 
  Το χωρίο της Αποκαλύψεως στο επάνω μέρος της εικόνος  ήταν πάλι ιδέα του σεβάσμιου Μητροπολίτου.
   Η εικόνα παρέμεινε στον ναό μέχρι της παραιτήσεως του επισκόπου Αυγουστίνου και απομακρύνθηκε από τον ναό, λόγω του μεγάλου μεγέθους της.
Η εικόνα μπήκε επάνω σε φυσικό τοπίο,  από την ίδια την ερασιτέχνη ζωγράφο, αφού υπέστη ψηφιακή επεξεργασία).


Σεβάσμιος Μητροπολίτης μετά δακρύων έλεγε:

   …Aν και δεν είμαι Mικρασιάτης, Πόντιος η Θρακιώτης, εν τούτοις μικρός έζησα το δράμα της Mικράς Aσίας.
Όταν στο μικρό μου νησί την Πάρο, ήρθαν οι πρόσφυγες. Xτύπησαν οι καμπάνες, έκλεισε το σχολείο και βγήκαμε όλοι έξω στην προκυμαία. Tο καράβι που τους έφερε έριξε την άγκυρα και βγήκαν όλοι έξω.
Tι να θαυμάσεις; Πειναλαίοι, ρακέντυτοι, με την ψυχή στα δόντια, κρατούσαν όλοι εικόνες της Παναγίας μας, των  αγίων και ιερά σκεύη.
Tο σημερινό μνημόσυνο δεν είναι ένα κοινό μνημόσυνο.
Δεν γίνεται και δεν ενδιαφέρει  μόνο πέντε, δέκα οικογένειες με τους συγγενείς και τους φίλους τους, αλλά ενδιαφέρει όλον τον Eλληνικό λαό. Όπου υπάρχει αίσθημα και ένστικτο πατριωτικό. Eκτός αν γίνουμε χαϊβάνια και κτήνη, ανάξιοι να λεγόμαστε Eλληνες και Xριστιανοί.
H Mικρασιατική καταστροφή είναι μια μεγάλη συμφορά του Eλληνισμού για την οποία πρέπει να την θρηνήσουμε.
Tι πρώτο, τι δεύτερο, τι τρίτο να θυμηθώμεν την ημέρα αυτή.
Xιλιάδες, εκατομμύριο είναι οι σφαγιασθέντες ως αρνία από την μάχαιρα των υιόν της Άγαρ.
Eπικεφαλής δε όλων αυτών των μαρτύρων της φυλής μας είναι ο Aμβρόσιος Kυδωνιών, που τον έθαψαν ζωντανό μέσα στον τάφο.
Eπικεφαλής αυτών είναι ο αλησμόνητος Xρυσόστομος Σμύρνης. Tον σκότωσαν με άγριο τρόπο και με το αίμα του έβαψε τα γκαλτερίμνια της Σμύρνης.
Eπικεφαλής αυτών των μαρτύρων είναι γυναίκες, άνδρες, παιδιά που εσφάγησαν.
Eδώ στην Πτολεμαϊδα που είστε Θρακιώτες, Πόντιοι, Mικρασιάτες, αν ψάξτε το γεννεολογικό δένδρο της οικογενείας σας, -αν υπήρχαν βιβλία, όπως τα κρατούν οι Άγγλοι και άλλοι λαοί-, θα βλέπατε πίσω μακριά 100-200 χρόνια κάποιος παππούς, κάποια γιαγιά, κάποιος πατέρας, κάποιο παιδί από την γενεά σας να έχει σφαγεί αγρίως.
Έχετε προγόνους ήρωες και μάρτυρες. Στις φλέβες σας τρέχει αίμα μαρτύρων. Tο τονίζω, μην το ξεχνάτε ποτέ, στις φλέβες σας τρέχει αίμα μαρτύρων.  Kαι αυτοί από το υπερπέραν φωνάζουν: Eμείς χύσαμε το αίμα μας παιδιά, γιατί εσείς μας λησμονάτε;
Xαίρω που ο ναός είναι κατάμεστος από ευλογημένο λαό της Πτολεμαϊδος.
Kαθ’ ένας από σας κλείνει μέσα του έναν Xριστό και μιά Eλλάδα. Kαι πιστεύω ότι με τέτοιο λαό θα νικήσουμε και θα θριαμβεύσουμε. Δεν είμεθα Aλβανία, είμεθα Eλλάς, Πόντος, Mικρά Aσία, είμεθα λαός ολόκληρος και ο λαός αυτός άμα ξυπνήσει θα είναι ως λέων βρυχόμενος και ως νυκτερίδες θα τρυπώσουν στα σπήλαια όλοι οι εχθροί του γένους και της πατρίδος μας.
  • Kαι τώρα αγαπητοί μου, θα πούμε και μια προφητεία. Mη στεναχωριέστε, θα ξαναπάμε στην Mικρά Aσία. Θα ξαναπάμε όχι εμείς, γιατί είμαστε ανάξιοι, αλλά τα εγγόνια και τα τρισέγγονά σας. Θα πάνε στην Πέργαμο, στην Σμύρνη, στην Kιουτάχια, στο Eσχή Σεχείρ, στην Άγκυρα. Θα ξαναπάμε και θα είναι ημέρα μεγάλη. Θα ξαναχτυπήσουν τα σήμαντρα της Aγιάς Σοφιάς. Aλλά υπό έναν όρο. Ότι και οι Tούρκοι κατα μια προφητεία θα γίνουν χριστιανοί. Θα αφήσουν τον Aλλάχ και το κοράνιο και θα πιστέψουν στο Xριστό. Kαι θα γίνουμε μια φυλή Eλλάς και Tουρκία, χριστιανική πέρα ως πέρα και θα δοξάζουμε τον Θεό, εις αιώνας αιώνων. Eίθε να ξημερώσει το ταχύτερο αυτή η ημέρα, που χωρίς πολέμους θα λυθεί ο Γόρδιος δεσμός, των δύο τούτων λαών. O Θεός να είναι μαζί σας.

+Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ/πηγή

Επιστροφή στην Παράδοση



Του Μ. Ε. Λαγκουβάρδου

Κάποιος ποιητής είπε, «αυτό που κάνουν στο πνεύμα σήμερα, θα κάνουν στο ψωμί αύριο.» Διαλύουν τους ανθρώπους και μετά τους παίρνουν και το ψωμί. Γι’ αυτό να μην πεις, τι με ενδιαφέρει το πνεύμα.

Το αιώνιο ερώτημα που τίθεται σε Δύση και σε Ανατολή είναι αυτό: «Μπορούμε να ζούμε με ενότητα, με ειρήνη, με δικαιοσύνη, σε ένα κόσμο, στον οποίο δεν επικρατεί ενότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη;

Στο δυτικό κόσμο, στον οποίο προέχει η επιθυμία για δύναμη και πλούτο, η απάντηση είναι, όχι δεν μπορούμε να ζούμε. Στη δική μας ελληνο-ορθόδοξη παράδοση, στην οποία εκείνο που προέχει είναι η πίστη στο Χριστό, η απάντηση είναι, ναι, μπορούμε να ζούμε, χωρίς να κάνουμε κατάχρηση του κόσμου.

Από τα αρχαία χρόνια, στον τόπο μας, η κατάχρηση είναι αμάρτημα. Το πρόβλημα για μας δεν είναι αν η γη μπορεί να θρέψει τον πληθυσμό της. Μπορεί, ακόμα και χωρίς την επιθετική τεχνολογία. Το πρόβλημα είναι ηθικό.

Η μόρφωση των νέων δεν είναι για επίδειξη. Το ερώτημα αυτό αν και δεν διατυπώνεται πάντοτε καθαρά, απασχολεί τους γονείς, όταν πρέπει να φύγουν τα παιδιά του, για να κάνουν τη δική τους ζωή.

Το Σχολείο, η οικογένεια, η Εκκλησία εξακολουθούν να μεταδίδουν την μόρφωση στους νέους. Οι γονείς όμως μέσα τους δεν θα ήθελαν τα παιδιά τους να πορευτούν στη ζωή με το «σταυρό στο χέρι». Θα εύχονταν να βρουν μόνα τους τον τρόπο να συμβιβάσουν την αληθινή μόρφωση με τον κόσμο. «Αν δεν πεις ψέματα δεν πολιτεύεσαι». «Αν δεν κλέψεις θα μείνεις φτωχός», λένε κάποιοι πιο πονηροί.

Ο δυτικός κόσμος θεωρεί ως δεδομένο ότι η αγάπη είναι ακατόρθωτη (ουτοπία) και η επικοινωνία ανειλικρινής (τυπική). Ο κόσμος αυτός είναι άρρωστος πνευματικά και σωματικά, επειδή αυτές οι δύο αρρώστιες δεν ξεχωρίζουν. Όταν ένας διάσημος Άγγλος συγγραφέας, ο Όσκαρ Ουάϊλντ, έγραψε για την υποκρισία της αγγλικής κοινωνίας της εποχής του, οι συμπατριώτες του τον έκλεισαν στη φυλακή.

Θα μου πείτε σε τί εμείς οι ορθόδοξοι διαφέρουμε από τους δυτικούς. Διαφέρουμε στην Ορθόδοξη Παράδοση. Κατά τα άλλα είμαστε ίδιοι, γιατί και ο πολιτισμός της Δύσης ξεκινάει από τους αρχαίους Έλληνες.

Και πού διαφέρει η Ορθόδοξη Παράδοση; Διαφέρει στο θεμέλιο της κοινωνίας μας. Η Ορθόδοξη Παράδοση έχει ως θεμέλιο τον Ιησού Χριστό. Οι ορθόδοξοι πιστεύουμε στην ένωση του ανθρώπου με το Θεό διά μέσου της αγάπης του Χριστού.

Τι πρέπει να κάνει ο νέος για να καλλιεργήσει μια γεμάτη εμπιστοσύνη σχέση με το Θεό, ώστε να αισθάνεται την παρουσία Του σε όλα τα πράγματα και να μην τον βασανίζει η αγωνία για την ύπαρξή του; Γιατί -αν και ο Θεός είναι πέρα από όλα τα πράγματα- στον ταπεινό, που ζητεί τη βοήθειά Του με εμπιστοσύνη, δεν είναι απρόσιτος.

Το κέντρο της ψυχικής και πνευματικής ζωής του ανθρώπου, στην Ορθόδοξη Παράδοση, δεν είναι η λογική, αλλά η καρδιά. Η λογική είναι πεπερασμένη. «Η λογική προχωρεί καθορίζοντας «αναλογίες» ανάμεσα σ΄ εκείνο που της είναι γνωστό και σ΄ εκείνο που πρέπει να ανακαλύψει, αλλά ο Θεός βρίσκεται πέρα από κάθε αναλογία.»

Στην Εκκλησία, οι νέοι μας πρέπει να ενθαρρύνονται να δημιουργούν μια γεμάτη εμπιστοσύνη σχέση με το Θεό. Η σχέση αυτή κρατάει το ηθικό μας δυνατό. Ο Θεός είναι παρών σε όλα τα πράγματα. «Θα χαρεί ο δίκαιος στην παρουσία του Κυρίου και θα ελπίζει σ΄ Αυτόν.» (Ψαλμ.ΞΓ,11).

Ιερείς στον Νότιο Πόλο



It would be natural to imagine that dealing with the fierce climate in Antarctica leaves little time for religion. But as RT found out during a visit to the southernmost continent, that is not the case. ­Perched atop a picturesque, rocky hill overlooking the sea, sits a typical and tiny Russian Orthodox church. The scene, which looks like it was taken right out of a Siberian picture-book, is in fact one of the views of Russia's Bellinsghausen Polar Station. So far, this is the only Russia's Antarctic station that has a church. This makes the Trinity Church the southernmost Russian Orthodox church on the planet.



Εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα;

Καὶ ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κύριος καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων· καὶ περιήγαγέ με ἐπ᾿ αὐτὰ κυκλόθεν κύκλῳ, καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, ξηρὰ σφόδρα. καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε Κύριε, σὺ ἐπίστῃ ταῦτα. καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου. 
τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ᾿ ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς καὶ δώσω ἐφ᾿ ὑμᾶς νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ᾿ ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος. 
καὶ ἐπροφήτευσα καθὼς ἐνετείλατό μοι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐπ᾿ αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ᾿ αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐπ᾿ αὐτοῖς. καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὸ πνεῦμα, προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου, καὶ εἰπὸν τῷ πνεύματι· τάδε λέγει Κύριος· ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθὲ καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. καὶ ἐπροφήτευσα καθότι ἐνετείλατό μοι·
καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστι, καὶ αὐτοὶ λέγουσι· ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπόλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν. διὰ τοῦτο προφήτευσον καὶ εἰπὸν πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· 
ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ Κύριος· λελάληκα καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος.
Ο Κυριος εθεσε το χέρι του επάνω μου και δια του Πνεύματός του με έβγαλε και με έθεσεν ωσάν εν μέσω μιας πεδιάδος. Αυτή δε η πεδιάς ήτο γεμάτη από ανθρώπινα οστά.
Ο Κυριος με περιέφερεν ολόγυρα από τα οστά αυτά και ιδού, είδα ότι αυτά ήσαν πάρα πολλά εις όλην εκείνην την πεδιάδα, ξηρά δε πολύ.
Ο Κυριος είπε προς εμέ· “υιέ ανθρώπου, είναι δυνατόν να αποκτήσουν ζωήν τα οστά αυτά;” Και εγώ είπα· “Κυριε Κυριε, συ γνωρίζεις τι μπορεί να συμβή με αυτά”.
Ο Κυριος μου ειπέ· “προφήτευσε δια τα οστά αυτά και ειπέ τα εξής· Τα οστά τα ξηρά ακούσατε τον λόγον του Κυρίου.
Αυτά λέγει ο Κυριος εις αυτά τα ξηρά οστά· ιδού, εγώ φέρω εις σας πνεύμα ζωής,
θα δώσω εις σας νεύρα, θα σας καλύψω με σάρκας, θα απλώσω επάνω εις σας δέρμα και θα δώσω το Πνεύμα μου εις σας. Θα αποκτήσετε ζωήν και θα ζήσετε. Ετσι δε θα μάθετε, ότι εγώ είμαι ο Κυριος”.
Εγώ επροφήτευσα σύμφωνα με την εντολήν του Κυρίου. Οταν εγώ επροφήτευσα ιδού, έγινε σεισμός, ο οποίος έφέρε τα οστά το καθένα εις την φυσικήν του θέσιν και το ενηρμόνισε προς τα αλλά οστά, ώστε να αποτελεσθούν ολόκληροι σκελετοί. Και με κατάπληξίν μου
είδον και ιδού, ότι εφύτρωσαν επάνω εις αυτά νεύρα και σάρκες. Επάνω δε εις τας σάρκας και τα νεύρα, ηπλώθη δέρμα, αλλά πνοή ζωής δεν υπήρχεν ακόμη εις αυτά τα σώματα.
Ο Κυριος είπε τότε προς εμέ· “προφήτευσον προς το Πνεύμα· υιέανθρώπου, προφήτευσε και ειπέ στο ζωογόνον Πνεύμα· αυτά λέγει ο Κυριος· από τους τέσσαρας ανέμους, από όλα τα σημεία του ορίζοντος, συ Πνεύμα, πανταχού παρόν, έλα εδώ και εμφύσησε εις τα νεκρά αυτά σώματα, δια να λάβουν ζωήν και ζήσουν”.
Επροφήτευσα, όπως ο Κυριος με διέταξε, και εισήλθε πράγματι εις αυτά το Πνεύμα της ζωής και έζησαν και εστάθησαν όρθια επάνω στους πόδας των, λαός πάρα πολύς.
Ο Κυριος ωμίλησε πάλιν προς εμέ και είπεν· “υιέ ανθρώπου, αυτά τα οστά υποδηλώνουν τον ισραηλιτικόν λαόν, διότι οι Ισραηλίται λέγουν, ο καθένας δια τον εαυτόν του και δι' ολόκληρον τον λαόν, ότι τα οστά μας έγιναν κατάξηρα, εχάθη πλέον κάθε ελπίς δι' ημάς· έχομεν οριστικώς χαθή.
Δια τούτο προφήτευσε και είπε προς αυτούς· αυτά λέγει ο Κυριος· Ιδού εγώ θα ανοίξω τους τάφους σας και θα σας βγάλω μέσα από τα μνήματά σας και θα σας επαναφέρω εις την χώραν του Ισραήλ.
Και τότε θα μάθετε, ότι εγώ είμαι ο Κυριος, όταν θα ανοίξω τους τάφους σας και θα βγάλω τον λαόν μου μέσα από τα μνήματα του.
Θα σας δώσω το ζωοποιόν μου Πνεύμα, θα αναστηθήτε και θα αποκτήσετε ζωήν. Θα σας εγκαταστήσω εις την χώραν σας και θα μάθετε, ότι εγώ είμαι ο Κυριος. Εγώ ωμίληαα και θα πραγματοποιήσω αυτά που είπα, λέγει ο Κυριος”.
Ιεζ. 37,1-14

Οι Άγιοι ανάργυροι Κύρος και Ιωάννης


 Ἐκκλησία μας τὴν 31η Ἰανουαρίου ἑορτάζει τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου. Οἱ θαυματουργοί αὐτοί ἅγιοι ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ ἀσεβοῦς βασιλέως Διοκλητιανοῦ (292). Ὁ Κῦρος γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, ὁ δὲ Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Μεσοποταμίας.
Οἱ γονεῖς τοῦ Κύρου ἦταν πολύ εὐσεβεῖς χριστιανοί καὶ ἀνέθρεψαν τὸν υἱὸν τους «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Τὸν δίδαξαν τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη στὸν Χριστό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνει εὐλαβής καὶ ἐνάρετος Χριστιανός. Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἦταν τὸ καθημερινό ἐντρύφημά του· μὲ αὐτὴν κοιμότανε καὶ μὲ αὐτήν ξυπνοῦσε. Ἡ φρόνηση, ἡ κοσμιότητα καὶ ἡ ταπείνωση ἦταν μερικά ἀπο τὰ πολλά χαρίσματά του. Ὅσο μεγάλωνε στὴν ἡλικία, δυνάμωνε μέσα του ὁ θεῖος ἔρωτας καὶ σκληραγωγοῦσε τὸ σῶμα του μὲ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ μὲ κάθε ἐγκράτεια, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη, τὰ ὁποῖα ἀπομακρύνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐνῶ ἦταν νέος ἀκόμη ζοῦσε ἀγγελική ζωή.
Οἱ γονεῖς του, παράλληλα μὲ τὴν κατὰ Χριστόν μόρφωσή του, φρόντισαν νὰ τοῦ δώσουν καὶ κοσμική μόρφωση· δηλαδή νὰ σπουδάσει τὴν ἰατρική τέχνη, ὄχι βέβαια για τὴν ἀπόκτηση χρημάτων ἤ ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀλλά γιὰ τὴν βοήθεια πασχόντων καὶ δυστυχισμένων συνανθρώπων.
 Ἔτσι ὁ Κῦρος ἔγινε ἕνας ἐμπειρότατος ἰατρός. Στὸ ἰατρικό ἐργαστήριο του κατέφευγε πλῆθος ἀρρώστων ἀνθρώπων, ποὺ θεραπεύονταν ὄχι μόνο μὲ τὶς ἰατρικές θεραπεῖες, οἱ ὁποῖες γίνονταν τότε μὲ βότανα καὶ μὲ διάφορα φάρμακα, ἀλλά κυρίως θαυματουργικῶς, μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Γιατί μὲ τὴν πρόφαση τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης δίδασκε στοὺς ἀνθρῶπους τὴν ευσέβεια καὶ τοὺς μὲν εἰδωλολάτρες ὁδηγοῦσε στὴν χριστιανική πίστη, τοὺς δε πιστούς στερέωνε σ΄αὐτήν. Θεωροῦσε ὡς αἰτία πολλῶν ἀσθενειῶν τὴν ἀμαρτία, στηριζόμενος μάλιστα στὸ γεγονός τῆς θεραπεῖας τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Βηθεσδᾶ, στὸν ὁποῖον ὁ Κύριος, μετὰ τὴν θαυματουργική θεραπεῖα εἶπε: «Ἴδε, ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἀμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρον τὶ σοι γένηται». Δηλαδή, δὲς πόσο ἀνέλπιστα, χωρίς κόπο καὶ δαπάνες ἔγινες ὑγιής, προσπάθησε τώρα νὰ μὴν ἐπανέλθεις στὴν άμαρτωλή ζωή, γιὰ νὰ μὴν σοῦ συμβεῖ κάτι χειρότερο (Ἰωάν. 5,14). Οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Σωτῆρος φανερώνουν, ὅτι ἡ μακροχρόνια ἐκείνη παράλυση ἦταν ἀποτέλεσμα ἁμαρτωλῆς ζωῆς. Γιατὶ πολλές ἀρρώστειες εἶναι ἀποτέλεσμα ὁρισμένων ἀμαρτημάτων.
Ἔτσι καὶ ὁ ἅγιος Κῦρος ἀκολουθῶντας τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, ἔγινε αἴτιος σωτηρίας πολλῶν ψυχῶν, γιατί μαζί μὲ τὴν θεραπεία τοῦ σώματος προσπαθοῦσε νὰ δώσει καὶ τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό ἔλεγε: «Ὅποιος θέλει νὰ μὴν ἄρρωστήσει, ἄς φυλάγεται ἀπὸ τὴν ἄμαρτία, ἐπειδή ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες ἔρχεται πολλές φορές ἡ ἀρρώστεια». 

Τὸ ἰατρικό ἐργαστήριο τοῦ ἁγίου Κύρου ἔγινε κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, στὴν ὁποῖα ἔβρισκαν θεραπεία ἀπὸ κάθε νόσο καὶ κάθε ἀσθένεια, ὅσοι κατέφευγαν ἐκεῖ. Αὐτό βέβαια δεν εἶναι παράξενο, γιατί ὁ Κύριός μας μᾶς εἶπε: «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, τὰ ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ κακεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει». Δηλαδή, ἀλήθεια, ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει σὲ μένα, τὰ ὑπερφυσικά ἔργα ποὺ κάνω ἐγώ θὰ κάνει καὶ ἐκεῖνος καὶ μεγαλύτερα ἀπὸ αὐτά θὰ κάνει (Ἰωαν. 14,12).

Ὁ ἅγιος Κῦρος ἀπέκτησε μεγάλη φήμη. Ἡ κατά Χριστόν ζωή του ὅμως, ἔγινε ἀφορμή νὰ ὀργιάσουν ἐναντίον του οἱ ἐχθροί τῆς πίστεὼς μας καὶ ἄρχισαν ἕνα φοβερό πόλεμο σὲ δύο μέτωπα. Ἀπό τὴν μία οἱ εἰδωλολάτρες καὶ ἀπό τὴν ἄλλη οἱ ἰατροί, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν εὐκαιρία νὰ τὸν συκοφαντήσουν στὸν ἄρχοντα τοῦ τόπου, γιατί ἀσφαλῶς «τοὺς χαλοῦσε τὴν πιάτσα», ἀφοῦ θεράπευε χωρίς ἀμοιβή· γι΄ αὐτό ὀνομάστηκε καὶ ἀνάργυρος. Ἔτσι, λοιπόν, οἱ ἐχθροί τοῦ ἁγίου τὸν κατηγόρησαν ὡς χριστιανό στὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος ἦταν σκληρότατος καὶ ἀπάνθρωπος, ὅτι στρέφεται ἐναντίον τῶν εἰδώλων καὶ ὁτι δὲν φοβᾶται τὴν δύναμή του καὶ τὴν ἐξουσία του καὶ καθημερινῶς μεταδίδει τὴν χριστιανική πίστη σὲ ὅλους τοὺς ἄνθρώπους. Τότε, λοιπόν, ὁ ἄρχοντας διέταξε νὰ φέρουν τὸν Κῦρο στὸ δικαστήριο. Αὐτός ὅμως ἔφυγε στὴν Ἀραβία, ὄχι ἀπὸ δειλία, ἀλλά ἀπὸ θεῖα οἰκονομία, γιὰ νὰ ἐπιστρέψει καὶ ἐκεῖ εἰδωλολάτρες στὴν ἀληθινή πίστη. Ἐκεῖ πῆγε σὲ μοναστήρι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀνέλθει σὲ ὑψηλά πνευματικά ἐπίπεδα. Θεράπευε κάθε ἀσθένεια μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ φήμη τῆς θαυματουργικῆς του χάριτος, μὲ τὴν ὁποῖα ἦταν προικισμένος ὁ ἅγιος Κῦρος, ἔφερε σ΄ αὐτόν συμμοναστή του κάποιον στρατιώτη μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάννη. 

Ὁ Ἰωάννης στολισμένος καὶ αὐτός ἐπίσης μὲ πολλά πνευματικά χαρίσματα ἔγινε στρατιώτης τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως. Ἀφοῦ μοίρασε ὁλη τὴν περιουσία του στοὺς πτωχούς καὶ ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ κάθε ἐπίγεια δόξα, φρόντιζε γιὰ τοὺς ἀδυνάτους καὶ ἀρρώστους καὶ ἐμιμεῖτο τὴν ζωή καὶ τοὺς ἔνθεους ἀγῶνες τοὺ ἁγίου Κύρου. Οἱ δύο ἅγιοι μὲ τὴν δύναμη τῆς πίστεως στὸν Χριστό ὄχι μόνο γιάτρευαν θαυματουργικά κάθε πάσχοντα, ποὺ πήγαινε στὸ ἐρημητήριό τους, ἀλλά ἀγωνίζονταν καὶ σκληρά γιὰ νὰ στὴν πίστη τοὺς δοκιμαζομένους ἀδελφούς τους.

Ἔτσι, ὅταν ἔμαθαν ὅτι σὲ κάποια πόλη τῆς Συρίας ὁ σκληρός καὶ ἀπάνθρωπος ἡγεμόνας Συριανός ἐφυλάκισε μία χήρα γυναίκα, τὴν Ἀθανασία, μὲ τὶς τρεῖς νεαρές θυγατέρες της, τὴν Θεοκτίστη (15 χρονῶν), τὴν Θεοδότη (13 χρονῶν) καὶ τὴν Εὐδοξία (11 χρονῶν) καὶ εἶχε σκοπό νὰ τὶς βασανίσει, γιατί κήρυτταν τὸν Χριστό ὡς ἀληθινό Θεό, τότε οἱ δύο ἅγιοι χωρίς νὰ φοβηθοῦν πῆγαν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ νουθετοῦσαν, δυνάμωναν καὶ παρακινοῦσαν μὲ τὸ λόγο τους τὶς τέσσερεις γυναῖκες στὸν ἀγῶνα τοῦ μαρτυρίου. Νὰ μὴν φοβηθοῦν τὰ βασανιστήρια καὶ χάσουν τὸ στεφάνι τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως Χριστοῦ.
Ἐξαιτίας, ὅμως αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, ὁ Συριανός θύμωσε καὶ διέταξε νὰ φέρουν μπροστά του τοὺς ἁγίους Κῦρο καὶ Ἰωάννη, τοὺς ὁποίους ὑπέβαλε σὲ φρικτά βασανιστήρια. Ἀκόμη διέταξε νὰ φέρουν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ τὴν ἁγία Αθανασία μὲ τὶς τρεῖς μικρές κόρες της, νὰ βλέπουν τὰ βασανιστήρια, οὔτως ὥστε νὰ φοβηθοῦν καὶ νὰ ὑπακούσουν στὶς διαταγές τοῦ σκληροῦ ἄρχοντα. Ὅμως οἱ τέσσερεις γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἀγάπησαν τόσο πολύ τὸν Θεό, ἔμεναν ἀμετάκλητες στὴν πίστη τους καὶ περίμεναν με πόθο τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου, γιὰ νὰ πάρουν τὸ στεφάνι τῆς νίκης. Καὶ ἐπειδή ἀρνήθηκαν ὄχι μόνο νὰ ὑπακούσουν στὶς διαταγές τοῦ τυράννου ἄρχοντα, ἀλλά καὶ δημόσια ἐκήρυτταν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὡς Σωτῆρα καὶ ἀληθινό Θεό, ὁ αἰμοβόρος ἄρχοντας διέταξε νὰ θανατωθοῦν μὲ ἀποκεφαλισμό. Τότε οἱ μακάριες ὄχι μόνο δὲν ἐδειλίασαν, ἀλλά μὲ χαρά ἔσκυψαν τὸν αὐχένα καὶ δέχτηκαν τὸ μακάριο τέλος.
Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά βλέποντας ὁ ἀσεβής Συριανός τοὺς Ἁγίους Κῦρο καὶ Ἰωάννη νὰ ἐξακολουθοῦν νὰ μένουν ἀκλόνητοι καὶ ἀμετακίνητοι στὴν πίστη τους πρὸς τὸν ἀληθινό Θεό, παρ΄ ὅλα τὰ φοβερά μαρτύρια ποὺ ὑπέστησαν, ἔδωσε ἐντολή νὰ κόψουν καὶ αὐτῶν τὶς κεφαλές, τὴν 31η Ἰανουαρίου· καὶ οἱ μὲν ἅγιες καὶ αγνὲς ψυχές τους μετέβησαν στὸν οὐρανό, τὰ δὲ τίμια λείψανά τους πῆραν οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί καὶ τὰ ἐνεταφίασαν στὸν Ἱερό Ναό τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου.

Ἀγαπητοί χριστιανοί,

Τὸ μαρτυρικό τέλος τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπῆρξε πραγματικά συγκλονιστικό. Χάρη στὴν ἀκατάβλητη δύναμη ποὺ ἔπαιρναν ἀπὸ τὸν Θεό, ἄντιμετώπισαν τὰ φρικτά ἐκεῖνα βασανιστήρια. Ἔτσι εὐαρέστησαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεό, ὅπως βεβαιώνει καὶ ὁ ἱερός ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας: 
Ἰατροί ἀνεδείχθητε, ἀσθενούντων Μακάριοι
καὶ φωστῆρες ἄδυτοι διὰ πίστεως·
ὁμολογίας συνήγοροι, Μαρτύρων συμμέτοχοι,
τοὺς στεφάνους ἀληθῶς, τοὺς τῆς νίκης δεξάμενοι. 
Κῦρε ἔνδοξε, καὶ σοφέ Ἰωάννη,
ἀσιγήτως δυσωπεῖτε τὸν Σωτῆρα,
ὑπὲρ ἡμῶν Παμμακάριστοι.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Αφήστε τα παιδάκια,να έρχονται σε Μένα(28 φωτογραφίες με παιδιά και Εικόνες)!!

























































Τις φωτογραφίες από το διαδίκτυο συνέλεξε το  proskynitis.blogspot.gr

Τρίχες;

 
 Ο Αλή Μοχαμαντιάν, ένας 45χρονος δάσκαλος σε μια κουρδική πόλη στο δυτικό Ιράν, πρόσεξε ότι ένας οκτάχρονος μαθητής του είχε γίνει στόχος κακομεταχείρισης από τους συμμαθητές του διότι είχε χάσει όλα του τα μαλλιά από μια σπάνια πάθηση. 
  Σε ένδειξη συμπαράστασης, ξύρισε ο ίδιος το κεφάλι του και φωτογραφήθηκε μαζί με τον μαθητή. Δεν πέρασαν πολλές μέρες, και όλοι οι μαθητές της τάξης είχαν ξυρίσει τα κεφάλια τους παρά το κρύο του χειμώνα, ενώ η κακοποίηση του συμμαθητή τους σταμάτησε. Ο δάσκαλος έγινε εθνικός ήρωας, η κυβέρνηση του Ιράν πρόσφερε οικονομική βοήθεια για την πάθηση του μαθητή, και η ιστορία έκανε τον γύρο του κόσμου. 
     Διάβασα την είδηση στη χθεσινή Guardian, όπου οι αναγνώστες σχολιάζουν θετικά το διδακτικό παράδειγμα του δασκάλου, τονίζοντας ότι τελικά μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να αλλάξει μια άσχημη κατάσταση γύρω του, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Τι θα λέγατε; Τρίχες; Δεν νομίζω.

Άγιος Πέτρος τσάρος της Βουλγαρίας

Ο Άγιος Πέτρος ήταν τσάρος της Βουλγαρίας (927 - 967 μ.Χ.) και υιός του βασιλέως Συμεών. Είχε νυμφευθεί την εγγονή του βασιλέως Ρωμανού Λεκαπηνού (920 - 944 μ.Χ.), Μαρία, η οποία μετονομάσθηκε σε Ειρήνη, λόγω της ειρήνης που επικράτησε μεταξύ Βυζαντινών και Βουλγάρων.
Ο Άγιος αγωνίσθηκε εναντίον της αιρέσεως των Βογομίλων ακολουθώντας τη διδασκαλία του Αγίου Ιωάννου της Ρίλας.
Μετά από έναν ανεπιτυχή πόλεμο με την Ουγγαρία και τη Ρωσία, κοιμήθηκε το έτος 967 .Η μνήμη του τιμάται στις 30 Ιανουαρίου.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Ιερός Ναός Τριών Ιεραρχών.Ενα αριστουργημα τέχνης.Το μέρος όπου ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση

Αποτέλεσμα εικόνας για biserica sfintii trei ierarhi iasi
Η εκκλησία των Τριων Ιεραρχών Ιασίου-Ρουμανίας είναι το πιο όμορφο κτίσμα του ηγεμόνα Βασίλε Λούπου,μια αληθινή συμφωνία τέχνης και προσευχής,χτισμένη μεταξυ 1637-1639
















Σχετική εικόνα

Στο νότιο μέρος του κυρίως Ναού υπάρχει μια σκαλιστή κόγχη,με χρυσά ψηφιδωτά,οπού βρισκόνταν τοποθετημένα τα λείψανα της αγίας οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής της Επιβατινής     εδώ   και   εδώ .
Αποτέλεσμα εικόνας για biserica trei ierarhi iasi
Αυτά τα δώρησε στον ηγεμόνα Βασίλε Λούπου το 1641 το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την υλική βοήθεια που προσέφερε.και εμειναν εκεί μέχρι το 1889 όταν και μεταφέθηκαν πεντακόσια μετρα παραπάνω στον Μητροπολιτικό Ναό οπου βρίσκονται και σήμερα.
Αυτό που δίνει μοναδική αξία στον ναό είναι η εξωτερική διακόσμηση,τα κεντήματα από πέτρα που την τυλίγουν από την βάση μέχρι την κορνίζα των τρούλων.Προσφέρει μια μοναδική αισθητική,φαινομενικά 
ασυμβίβαστη,συνδυάζοντας την εκλεπτυσμένη γεωμετρία της Ρουμανικής τέχνης με ανατολίτικα αραβουργήματα.Σαν τους στίχους ενός ποιήματος γεμάτο γλυπτική εκφραστικότητα με τριάντα λωρίδες γλυπτών διαφορετικά σε θεματολογία η μία από την άλλη.




Ένας συνοδός του πατριάρχη Αντιοχείας Μακάριου,ο διάκονος Παύλος από το Χαλέπι,μετά από ένα ταξίδι του στην Ρωσία και στην Μολδβία λέει:’’Δεν υπάρχει εκκλησία όμοια μ’αυτή στην διακόσμηση και στην ομορφιά’’
Αποτέλεσμα εικόνας για biserica trei ierarhi iasi

Το 1642 με την ευκαιρία της πανορθόδοξης Συνόδου του Ιασιόυ,όλοι οι Ορθόδοξοι πατριάρχες θαύμασαν την ομορφιά αυτού του ναού.

Στο προαύλιο της μονής το Φεβρουάριο του 1821 ορκίστηκε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ξεκίνησε η ελληνικη επανάσταση.

Σήμερα λειτουργεί ως ανδρικό μοναστήρι.