ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Η Αγία Χάιδω εκ Στανού Χαλκιδικής(1 Σεπτεμβρίου)


H Αγία Χάιδω γεννήθηκε στον Στανό της Χαλκιδικής γύρω στο 1800. Αν αναφέρεται σαν χρόνος φυγής της το 1821, δεν νομίζω ότι πρέπει να συνδέεται με την επανάσταση. Συνδέεται μάλλον με τη ζωντανή παράδοση που αναφέρεται παρακάτω. Όταν ήταν σε ηλικία γάμου πέρασε πειρασμό με­γάλο. Τη ζήτησε για γυναίκα του ο γιος του Μαντέμ αγά των Μαντεμοχω­ρίων. Σ’ αυτόν τον πειρα­σμό η Χάιδω ύψωσε το ανάστημά της, Τουρκάλα και οθωμανή δεν θα γινό­ταν. Ήταν ασυμβίβαστη με τον εξισλαμισμό. Αυτό ήταν! Στην άρνησή της ο τύραννος απάντησε με μαρτύριο. Τη φυλάκισε και τη βασάνισε φρικτά. Είμαι Ελληνίδα και χριστιανή, φώναζε.
Οι νεομάρτυρες ήταν το τείχος πάνω στο οποίο ξεσπούσε η μανία των κατακτητών. Αυτοί έβαλαν τα στήθια τους για να σταματήσουν τον αφανισμό του Γένους. Μέχρι σήμερα, έξω από το χωριό, δείχνουν οι Στανιώτες το «Αλώ­νι της Χάιδως». Αυτό ή ήταν κτηματική περιουσία της Αγίας ή και το επι­κρατέστερο, ο τόπος της φυλακίσεως και του βασανισμού της. Τότε ο ιερο­μόναχος εφημέριος του χωριού, με τη βοήθεια των παλληκαριών, κατάφερε να ελευθερώσει την Αγία και να τη φυγαδεύσει μαζί με τη μητέρα της στην Παναγία της Θάσου σε μετόχι της μονής Παντοκράτωρος του Αγίου Όρους.
Στο παντοκρατορικό μετόχι της Καλλιράχης ζούσε με τη μητέρα της υπηρετώντας την εκκλησία που υπήρχε στο μετόχι. Εκεί η Αγία ζούσε αφιε­ρωμένη στο Θεό εν παρθενία και ασκήσει. Αγωνιζόταν καθημερινά με αυστηρή άσκηση και πολύ προσευχή. Όταν πέθανε η μητέρα της, αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στη ζωή της ασκήσεως και της προσευχής, εις τρόπον ώστε να φθάσει να γίνει ένας επίγειος άγγελος. Εξ αιτίας της αγγε­λικής της ζωής αξιώθηκε ουρανίων δωρεών. Ανηρπάγη υπό αγγέλων για δύο μέρες σωματικώς εις τον ουρανόν, όπου είδε τα αθέατα κάλλη του Παραδεί­σου. Όταν επέστρεψε σωματικώς, διηγήθηκε στον ιερομόναχο του μετοχιού Γεράσιμο αυτή τη θαυ­μαστή αρπαγή της υπό των αγγέλων. Το ότι «ανηρπάγη υπό των αγγέλων» ήταν γραμμένο στη φυλλάδα της Αγίας που είχε σταλεί στο Στανό. Το ότι εστάλη πάλι στο Στανό αποδεικνύεται από το χειρόγραφο δωρεών της μονής Παντοκράτορος. Η αρπαγή της υπό των αγγέλων ήταν προαγγελία της εξό­δου της εκ του βίου τούτου; Μάλλον. Υπάρχουν άλλωστε πολλές τέτοιες πε­ριπτώσεις, όταν άγιες ψυχές προγεύονται του Παραδείσου προ της κοιμήσεώς τους.
Το ασθενές της φύσεως, η σκληρά άσκησις κατέβαλαν την υγεία της, αν και ήτο ακόμη νέα. Έτρεχε όμως να συναντήσει οριστικά το νυμφίον της Χρίστον. Τέλος παρέδωσεν την αγίαν και καθαράν ψυχήν της εις τον ζωοδό­την Χρίστον. «Όταν πλησίασε να πεθάνει, είπε να μην την αλλάξουν τα φορέματα που φορούσε, αλλά εκείνοι που παραβρέθηκαν στο θάνατό της, της τα άλλαξαν. Και όταν επρόκειτο να την θάψουν, άρχισε να γίνεται σεισμός και βροντές και μια φω­νή είπε πως για να πάψει η θεομηνία αυτή να με βάλετε τα παλιά φορέματα που φορούσα». Και έτσι έγινε, οπότε σταμάτησε εκείνο το κακό που γινότανε και το λείψανό της ευωδίαζε.
Οι άγγελοι την υποδέχθησαν με χαρά εις τον ουρανόν ως συνόμιλόν της. Και οι άνθρωποι στη γη την ετίμων ως αγίαν. Η ευωδία του σκηνώματος της ήταν ακόμη μία ένδειξις της αγιότητός της. Ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο του μετοχιού.
Στη συνείδηση των χριστιανών του Στανού ήταν πάντοτε ζωντανή η μνήμη και η ζωή της Αγίας. Γι’ αυτό και αφιέρωσαν ιερά εικόνα, την οποίαν εναπέθεσαν εντός του ενοριακού ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου. Η εικόνα ιστορήθηκε από την αδελφότητα των Κυριλλαίων εις την Νέαν Σκήτην Αγίου Όρους το 1960. Παριστάνεται η Αγία με την τοπικήν ενδυμασίαν της Χαλ­κιδικής της εποχής εκείνης.
Η Αγία προσφωνείται και σαν νεομάρτυς και οσιομάρτυς και ως νέα οσιο- μάρτυς. Βεβαίως η Αγία δεν υπέστη μαρτυρικόν θάνατον. Όμως και σε βίους άλλων αγίων, οι οποίοι βασανίσθηκαν, βλέπουμε να αποκαλούνται μάρτυρες. Έτσι πιστεύω ότι και η Αγία μπορεί να προσφωνείται μάρτυς. Και μάλιστα νεομάρτυς, αφού μαρτύρησε τον Χριστόν μετά τους χρόνους της αλώσεως.
Τελευταία την Αγία συμπεριέλαβε στο βιβλίο του «Νεομάρτυρες» ο καθηγητής Απ. Γλαβίνας στο κεφάλαιο τέσσερις γυναίκες νεομάρτυρες: Αγία Ακυλίνα, Αγία Κυράνα, Αγία Ελένη, Αγία Χάιδω.
Από του έτους 1988 με απόφαση του Σεβ. Μητροπολίτου ορίσθηκε η 1η Σεπτεμβρίου ως η ημέρα μνήμης και εορτασμού της Αγίας. Δε γνωρί­ζουμε την ακριβή ημερομηνία της κοιμήσεώς της. Γι’ αυτό ορίσθηκε η 1η Σεπτεμβρίου κατά την οποία εορτάζει και η παλαιοτέρα Αγία Χάιδω, ανά­μεσα στο χορό των 40 μαρτύρων γυναικών των εν Θράκη. Συνηθίζεται, όταν δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία αθλήσεως ή κοιμήσεώς, να τιμούμε τον άγιο στη μνήμη ομώνυμου παλαιότερου αγίου.
 
ΠΗΓΗ http://www.nxilopolis.gr/index.php/Αντιγραφή

Στην Κατάθεση Της Αγίας Ζώνης Της Παναγίας μας !

Λες και χέρι ανθρώπου δεν το άγγιξε,
δεν το ζύμωσε , δεν το έπλασε .
.
Λες και Άγγελος Τ΄ Ουρανού κατέβηκε
και το ζύμωσε για τη γιορτή Σου Παναγία μου !
.
Μα μια ψυχή ευλογημένη τόφτιαξε
με προσευχή , και σιωπή και δέος ,
.
για Σένα Γλυκειά Του Κόσμου Μάνα και προστάτης , που αύριο γιορτάζουμε την Κατάθεση Της Αγίας Σου ζώνης ,
.
και θερμή Σου Στέλνουμε ικεσία Παναγιά μου :

Προστάτευσε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη , Γλυκειά μας Μάνα ,
φύλαττέ μας , από τα ασταμάτητα βέλη του πονηρού,
και από κάθε του παγίδα , που στήνει κάθε στιγμή στο δρόμο μας .
Γενού Ασπίδα , κι΄ απ΄ τους πειρασμούς προστάτευσέ μας , Παναγιά μου ,
που στην πορεία της ζωή μας , σαν βροχή φανερώνονται στο δρόμο μας ...
.
Κάνε η Κατάθεση Της Αγίας Σου Ζώνης Παναγία μου ,
να μας θυμίσει , πως Εσύ , σαν άνθρωπος , έγινες η αιτία της σωτηρίας μας ,
δεν σ΄ άγγιξε αμαρτία , κι΄ έγινες Το Κατοικητήριο Του Υψίστου ,
για να κατέβει στην γη , να γίνει άνθρωπος ,
να ζήσει και να περπατήσει ανάμεσά μας ,
να πάθει και να Σταυρωθεί από το ίδιο το δημιούργημά Του ,
και να Σ΄ αφήσει Μεσήτρια και προστασία ,
να Τον Ικετεύεις , και να Τον παρακαλείς ,
να μας λυτρώσει , απ΄ την φθορά και την πτώση
που μόνοι μας επιλέξαμε ,
παρόλο που τόσο Σε κάναμε να πονέσεις Παναγία μου
σταυρώνοντας Τον Υιό Σου ...
.
Γλυκειά του κόσμου Παναγιά ,
η παρουσία Σου πάντα αισθητή ανάμεσά μας ,
και πάντα παρούσα σε κάθε μας δυσκολία , θλίψη και στενοχώρια της ζωής .
.
Τα λόγια μας φτωχά για να σου ψάλλουν ύμνους ,
μ΄ απ΄ την καρδιά μας ξεχειλίζει ένα μεγάλο Ευχαριστώ
για Σε Γλυκειά Μητέρα , και κάθε μας ελπίδα σε Σένα αναθέτουμε .
.
Γλυκειά Μητέρα των θλιμμένων , και στήριγμα των Χριστιανών ,
δος στις ψυχές των πονεμένων λίγη δροσιά των Ουρανών !
.
.
Εύχομαι η Παναγία , να σκέπει και να προστατεύει
όλους μας , κάθε Διαβάτη και Οδοιπόρο της ζωής ,
και όλες αυτές τις υπέροχες ψυχές που έχουν εξ΄ ολοκλήρου
αφιερωθεί Στον Θεό , και μέρα νύκτα τιμούν την Παναγιά ,
και δοξολογούν Τον Υιό Της ,
όλους τους μοναχούς και τις μοναχές ,
τους ασκητές και τις ασκήτριες ,
κάθε ψυχή που έχει αφιερωθεί με κάποιο μοναδικό τρόπο
Στον Κύριο , κάθε ιερέα , κάθε πνευματικό , κάθε γέροντα και γερόντισσα .
.
Χρόνια Ευλογημένα , πλούσια γεμάτα απ΄ την Χάρη Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη .
Η Παναγιά μαζί σας .

( η πιο πάνω φωτογραφία από την ετοιμασία για την  γιορτή ,

από τις μοναχές , στο Μοναστήρι Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Λευκωσία )

«Γιατί ο Θεός γράφει τους νόμους Του πάνω στις καρδιές μας;


Ρώτησε μια φορά ένας άνθρωπος κάποιον ασκητή:
«Γιατί ο Θεός γράφει τους νόμους Του πάνω στις καρδιές μας;
Γιατί όχι μέσα στις καρδιές μας, εκεί που πραγματικά Τον έχουμε ανάγκη;»
Ο ασκητής απάντησε:
«Ποτέ ο Θεός δεν αναγκάζει τους ανθρώπους να Τον έχουν στην καρδιά τους.
Γράφει τα λόγια Του πάνω στην καρδιά, ώστε όταν αυτή ραγίσει, τότε Εκείνος πέφτει μέσα!» 

Ο γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού ψάλλει το ''Άξιον Εστί""

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Γέροντα, όταν δεν αισθάνονται την ανάγκη για εξομολόγηση, τι φταίει;


- Μήπως δεν παρακολουθείς τον εαυτό σου;
Η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Να πηγαίνης και απλά να λες τις αμαρτίες σου.
 Γιατί, τι νομίζεις; Πείσμα δεν έχεις; Εγωισμό δεν έχεις; Δεν πληγώνεις την αδελφή; Δεν κατακρίνεις;
 Μήπως εγώ τι πηγαίνω και λέω; «Θύμωσα, κατέκρινα…» και μου διαβάζει ο πνευματικός την συγχωρητική ευχή.
 Αλλά και οι μικρές αμαρτίες έχουν και αυτές βάρος.

Όταν πήγαιναν στον Παπα-Τύχωνα να εξομολογηθώ, δεν είχα τίποτα σοβαρό να πω και μου έλεγε: «Αμμούδα, παιδάκι μου, αμμούδα»! Οι μικρές αμαρτίες μαζεύονται και κάνουν ένα σωρό αμμούδα, που είναι όμως βαρύτερη από μια μεγάλη πέτρα. Ο άλλος που έχει κάνει ένα αμάρτημα μεγάλο, το σκέφτεται συνέχεια, μετανοεί και ταπεινώνεται. Εσύ έχεις πολλά μικρά. Εάν όμως εξετάσης τις συνθήκες με τις οποίες εσύ μεγάλωσες και τις συνθήκες με τις οποίες μεγάλωσε ο άλλος, θα δης ότι είσαι χειρότερη από εκείνον. Να προσπαθής επίσης να είσαι συγκεκριμένη στην εξομολόγησή σου. Δεν φθάνει να πη κανείς λ.χ. «ζηλεύω, θυμώνω κ.λπ.», αλλά πρέπει να πη τις συγκεκριμένες πτώσεις του, για να βοηθηθή. Και, όταν πρόκειται για κάτι βαρύ, όπως η πονηριά, πρέπει να πη και πως σκέφθηκε και πως ενήργησε· αλλιώς κοροϊδεύει τον Χριστό. Αν ο άνθρωπος δεν ομολογή την αλήθεια στον πνευματικό, δεν του αποκαλύπτη το σφάλμα του, για να μπορέση να τον βοηθήση, παθαίνει ζημιά, όπως και ο άρρωστος κάνει μεγάλο κακό στην υγεία του, όταν κρύβη την πάθησή του από τον γιατρό. Ενώ, όταν εκθέτη τον εαυτό του όπως ακριβώς είναι, τότε ο πνευματικός μπορεί να τον γνωρίση καλύτερα και να τον βοηθήση πιο θετικά.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ/πηγή

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Ζήτα μου ότι θες...

Ο άνθρωπος υπάρχει για να ζητά. Όντας βρέφος ζητά την τροφή, την στοργή, την φροντίδα, την αγάπη, την αποδοχή. Και εάν δεν μάθει στη συνέχεια της ζωής του να μη ζητά μόνο, αλλά και να προσφέρει, τότε καθηλώνεται στο να είναι απαιτητικός, να θεωρεί ότι δικαιούται να ζητά και να επιρρίπτει τις ευθύνες της ζωής του στους άλλους που δεν του δίδουν αυτό που επιθυμεί.

Ενίοτε, τα πάθη μας μάς ωθούν να ζητούμε ή και να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ό,τι μας ζητούνε, προκειμένου να τα ικανοποιήσουμε. Εύκολα χάνουμε το μέτρο μας, τις αρχές μας, ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ηρώδης, ο βασιλιάς των Ιουδαίων, τον οποίο ο Χριστός χαρακτήρισε «αλώπεκα», αλεπού (Λουκ. 13, 31). Είδε την κόρη της Ηρωδιάδας, γυναίκας του αδερφού του με την οποία ο ίδιος συζούσε, να χορεύει έναν χορό στο γενέθλιά του και τόσο εντυπωσιάστηκε που αμέσως της είπε:
«Αίτησόν μοι ό εάν θέλεις και δώσω σοι» (Μάρκ. 6, 22). «Ζήτα μου ό,τι θες και θα σου το δώσω». Χωρίς να εξετάσει τι υπόσχεση έδινε και ποιο θα ήταν το τίμημα γι’ αυτήν. Η ψυχή του παραδόθηκε στην λαγνεία, στην εξωτερική εντύπωση που του προκάλεσε ο χορός. Ελκύσθηκε από αυτόν και από εκείνη που προκάλεσε τις αισθήσεις του που ήταν πρόθυμος να παραδώσει και το μισό του βασίλειο, για να εκφράσει την ευχαρίστηση που γεύθηκε. Και το τίμημα σκληρό για τον ίδιο. Αναγκάστηκε να έρθει σε ρήξη με το λαό, αλλά και να προχωρήσει σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρώπινης ιστορίας: να αποκεφαλίσει τον τελευταίο προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δείχνοντας τον εκφυλισμό της συνείδησής του, αλλά και το αδιέξοδο της υπόσχεσής του. 

«Ζήτα μου ό,τι θες». Πόσες φορές στη ζωή μας δεν είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε, νου, καρδιά, αξιοπρέπεια, αξίες, τιμή, προκειμένου να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας. Πόσες φορές αγόμαστε και φερόμαστε από εκείνους που μπορούν να μας παγιδεύσουν με το λόγο, την εμφάνιση, τα θέλγητρά τους, να μας κάνουν να νομίσουμε ότι η ηδονή της αποδοχής μας από αυτούς και η ικανοποίηση των βαθύτερων επιθυμιών μας, αξίζουν το τίμημα. Και παραδώσαμε την ψυχή και το σώμα μας στις ψεύτικες ηδονές. Σε σχέσεις που μας χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιήσαμε, με αποτέλεσμα να πληγωθούμε και να πληγώσουμε, αλλά να μην είμαστε ευτυχισμένοι.


«Ζήτα μου ό,τι θες». Πόσες φορές παρασυρθήκαμε από έναν πολιτισμό που μας προκαλούσε να του ζητήσουμε ό,τι θέλουμε. Αγαθά, προϊόντα, την ψευδαίσθηση της ευτυχίας μέσω αυτών, την δυνατότητα να καταναλώνουμε για να γίνουμε βασιλιάδες της στιγμής. Να εξασφαλίσουμε την μικρή ή την μεγάλη δημοσιότητα και αποδοχή. Να μπούμε στο μάτι των διπλανών μας. Να αποδείξουμε ότι κι εμείς έχουμε δικαίωμα στο όνειρο. Και παραδώσαμε αντί πινακίου φακής τα πνευματικά μας πρωτοτόκια. Τη δυνατότητα να είμαστε ελεύθεροι. Τη δυνατότητα να γνωρίζουμε γιατί ζούμε. Την προτεραιότητα να μπορούμε να μοιραστούμε. Την δύναμη να αγαπήσουμε, να συγχωρήσουμε και να ζήσουμε μαζί με τους άλλους και όχι μόνο για τον εαυτό μας.


«Ζήτα μου ό,τι θες». Πόσες φορές μετατρέψαμε ακόμη και τη σχέση μας με το Θεό σε αφορμή για να ζητήσουμε. Επιτυχίες, υγεία, αγαθά, αποδοχή, δόξα, μακροζωία, ευτυχία για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Πόσες φορές δεν επιπλήξαμε το Θεό γιατί δεν μας έδωσε αυτά που θέλαμε. Πόσες φορές μετρήσαμε την πίστη μας, με μόνο κριτήριο το συμφέρον και την ιδιοτέλειά μας. Και έτσι, το μόνο που πετύχαμε ήταν να κατασκευάσουμε έναν Θεό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας, αγνοώντας ότι Εκείνος σταυρώθηκε για μας χωρίς να περιμένει τίποτε από εμάς, αρνούμενοι ότι «πάντα έξεστι, αλλ’ ου πάντα συμφέρει» (Α’ Κορ. 6, 12).


«Μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35). Χτίσαμε γενιές που έμαθαν να ζητούνε και να μην είναι πρόθυμες να δώσουν. Χτίσαμε γενιές που έμαθαν να θεωρούν την ικανοποίηση δικαίωμά τους και να μην μπορούν να αντέξουν στην άσκηση, την εγκράτεια, την λιτότητα, την παραίτηση από τα δικαιώματά τους χάριν της αγάπης. Και τώρα θερίζουμε τα αδιέξοδά μας. Καιρός για αλλαγή νοοτροπίας, για μετάνοια. Για αυτοσυγκράτηση, μοίρασμα και αγάπη. Για αλλιώτικη προτεραιότητα. Καιρός για σύνεση και μέτρο. Κι αυτά δεν μπορούν να έρθουν ούτε με νόμους ούτε με επιβολές ξένων. Γιατί η ψυχή μας πάντα θα ποθεί να ζητά. Χρειάζεται πνευματική παιδεία, η οποία θα χτίσει προσωπικότητες που θα έχουν ως γνώμονα τη ζωή τους την ευτυχία μέσα από την αγάπη. Όχι μόνο για το «εγώ». Αλλά και για το «εσύ». Και μέσα από την συνάντηση των προσώπων που αγωνίζονται να δώσουν αληθινή χαρά μέσα από την αγάπη και την αλληλοπροσφορά υπάρχει ελπίδα για μία πιο ριζική αλλαγή. Στις καρδιές μας. Και τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ.

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός/

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Τα παράδοξα των ημερών μας είναι ότι:


• Έχουμε πλατύτερους δρόμους μα στενότερες αντιλήψεις.

• Ξοδεύουμε πολλά ενώ έχουμε λίγα.


• Αγοράζουμε πολλά και απολαμβάνουμε λίγα.


• Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια αλλά μικρότερες οικογένειες.


• Διαθέτουμε περισσότερες ανέσεις, αλλά έχουμε λιγότερο χρόνο.


• Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους.


• Η γνώση μας πληθύνθηκε, μα η κρίση μας λιγόστεψε.


• Διαθέτουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά περισσότερα προβλήματα.


• Πολλαπλασιάζουμε τα υπάρχοντα μας και μειώνουμε τις αξίες μας.


• Μιλάμε πολύ, αγαπούμε σπάνια και μισούμε συχνά.


• Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δε μάθαμε να ζούμε.


• Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.


• Διανύσαμε την απόσταση Γή-Φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε το γείτονά μας.


• Κατακτήσαμε το διάστημα, αλλά χάνουμε το δικό μας πλανήτη.


• Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις.


• Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες.


• Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρωπίνων σχέσεων.


• Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά χειρότερη διατροφή.


• Κτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε την οικογένεια.


• Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη. Η αποθήκη της είναι έρημη και άδεια….

Ανώνυμος φοιτητής

 πηγή

Ο μοναχός Μωυσής απο τη μονή του π.Σεραφείμ Ρόουζ-Πλάτινα/Η.Π.Α.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ PLATINA,CALIFORNIA-U.S.A./ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2009

Δάσος παγωμένο, εκκλησία μικρή,μοναχοί λίγοι-όλοι νεαροί αμερικάνοι,χαμογελαστοί.Ο τάφος του π.Σεραφείμ Ρόουζ λίγο πιο πέρα,στο πίσω μέρος της εκκλησίας.Η νύχτα τον Φεβρουάριο ερχεται γρήγορα

Μαθαίνουμε ότι για τις γυναίκες υπάρχει μόνο ένα κελάκι με δυο κρεβάτια.Για τους άνδρες επίσης ένα κελί αλλά με πιο πολλά κρεβάτια..Εμφανίζεται ο π.Μωυσής,ένας μαύρος…πολύ μαύρος.Μες τη νύχτα φαίνονται μόνο τα δόντια του,όταν φιλόξενα μας χαμογελά.Είναι ψηλός,κάπου δυο μέτρα!.Αυτός μας οδηγεί στο κελί όπου ήδη έχει ανάψει φωτιά…
Τότε ξαφνικά το συνδέω με την εικόνα του Αγ.Μωυσή του Αιθίοπα που είδα στην εκκλησία του Αγ.Γερμανού στην Πλάτινα.Είναι σαν μια ζωντανή απάντηση στην έκπληξή μου που είδα αυτήν την εικόνα μεταξύ δεκάδων εικόνων Ρώσων αγίων,σ’ένα απομακρυσμένο σημείο της Αμερικής:ο νεαρός ‘’έγχρωμος’’ ορθόδοξος Αμερικανός μοναχός δεν έλαβε τυχαία αυτό το όνομα στη μοναχική κουρά του!
Ι.Μ.Πλάτινα

Την επομένη όταν πήραμε πρωινό, βλέπουμε ότι η υπακοή του Μωυσή είναι στην τράπεζα:μαγείρεψε,σερβιρε στα γρήγορα,διάβασε από κάποιο βιβλίο όταν όλοι τρώγαμε.Την με πολύ αγάπη φιλοξενία,με απλές,μη εξεζητημένες κινήσεις,και την μεταδιδόμενη από καρδιά σε καρδιά χαρά,τα έχει εκ περισσού ο νεαρός ορθόδοξος Αμερικανός-όπως τα είχε κάποτε ο Αγ.Μωυσής ο Αιθίοπας.
Εάν στην Αμερική του 21ου αιώνα,όπου το 1% του πληθυσμού είναι ορθόδοξοι,μπορεί κάποιος να έχει ως παράδειγμα την άσκηση του Αγ.Μωυσή του Αιθίοπα,όπου έζησε τον 4ο αιώνα στην έρημο της Αιγύπτου,τότε δεν έχουν χαθεί όλα
Μαρία Κιρκουλέσκου
περιοδικό «Lumea Credintei
μετάφραση www.proskynitis.blogspot.com

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Αγίων Πατέρων Λόγοι...

Image may contain: outdoor
Ας γιορτάζουμε όχι με κοσμικά πανηγύρια, αλλά κατά τρόπο που ταιριάζει στο Θεό. Όχι κατά τρόπο γήινο, αλλά κατά τρόπο υπερκόσμιο. Ας γιορτάζουμε επιδιώκοντας όχι τα δικά μας, αλλά εκείνα που ανήκουν στον Κύριο. Όχι εκείνα που οδηγούν στην ασθένεια αλλά εκείνα που οδηγούν στη θεραπεία. Όχι εκείνα που έχουν σχέση με τη δημιουργία, αλλά εκείνα που αφορούν την αναδημιουργία μας. 
(Γρηγόριος ο Θεολόγος).

Η αγάπη δεν είναι ο μόνο λόγια, αλλά υπεράσπιση και απόδειξη στην πράξη, όπως το να απομακρύνεις τη φτώχεια, να συμπαραστέκεσαι στους αρρώστους, να απαλλάσσεις από τους κινδύνους, να κλαις με αυτούς που κλαίνε και να χαίρεσαι με αυτούς που χαίρονται.
(Ιερός Χρυσόστομος)

Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος". "Αν ο καθένας μας έκανε όπως μπορούσε το καλό, δεν θα υπήρχαν στον κόσμο δυστυχισμένοι.
(Ιερομάρτυρας και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος Ε΄).

Να επιζητείς τον Κύριο στην οδό, δηλαδή στην καρδιά σου, με την τήρηση των εντολών. Γιατί όταν ακούς τον Ιωάννη τον Πρόδρομο να φωνάζει και να παραγγέλλει σε όλους να ετοιμάσουν τις οδούς και να προστάζει να κάνουν ίσιους τους δρόμους, να θεωρείς οτι εννοεί την τήρηση των εντολών, την καθαρότητα των καρδιών και την ορθότητα των πράξεων.
(Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης)
    Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Είναι παρών και στους απίστους, αλλά αυτοί είναι απόντες από το Θεό, όπως ο τυφλός από τον ήλιο.(Ι. Αυγουστίνος)


Ο ταπεινός δε διακρίνεται ανάμεσα στους ανθρώπους. Δε θέλει να βλέπεται ούτε να γνωρίζεται από τους άλλους. Όσο κρύβεται και αποχωρίζεται από τον κόσμο, τόσο πλησιάζει το Θεό.
(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)


Η υπερηφάνεια είναι στο διάβολο, η δε ταπείνωση στο Χριστό.
(Μέγας Αθανάσιος).

Εάν κάποιος άνθρωπος έχει ευσέβεια, είναι του Θεού, εάν δε ασεβεί κάποιος είναι του διαβόλου
(Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος).

Τα σωματικά και υλικά πάθη ελαττώνονται και μαραίνονται με την κακοπάθεια και την άσκηση του σώματος. Τα ψυχικά κια αφανή αφανίζονται με την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα και την αγάπη.
(Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης)

Η πίστη αποδεικνύεται τέλεια και ολοκληρωτική, όταν παρουσιάζεται στολισμένη με όλα όσα δίδαξε ο Χριστός
(Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός).

Τίποτε δεν ξεφεύγει από το Θεό:"Ού λανθάνει σε, Θεέ μου... Ουδέ σταλαγμός δακρύων, ουδέ σταλαγμού τι μέρος"
(Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος)

Η εικόνα είναι από την Μονή Σινά(13ος αιώνας)

Κολάν με θρησκευτικά θέματα!Μία ακόμη βλασφημία!

Το κείμενο που βρήκα σε μια σελίδα η οποία ασχολείται με την μόδα unica.ro αναφέρει τα εξής:«Μία νέα μόδα θα εκνευρίσει τους ιερείς.Οι γυναίκες καλύπτουν τα απόκρυφα σημεία τους με αγίους και αγγέλους.
Σχεδιαστές μόδας προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας πρωτότυπα θέματα.
Κολάν με θρησκευτικά θέματα
Για αυτούς λοιπόν που θέλουν να έχουν τους αγίους πάντα δίπλα τους,ή αντιθέτως για αυτούς που δεν πιστεύουν τόσο πολύ,προτείνουμε τα νέα κολάν με αγίους»
Σχόλιο ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ
Πρόκειται για μορφές από υαλογραφήματα καθολικών ναών,αλλά βέβαια δεν παύει να αποτελεί μια βλασφημία.Μία ακόμη επίθεση κατά του Χριστιανισμου.Μόνο να σκεφτούμε τι θα γινόνταν εαν εκεί απεικονιζόνταν ο Μωάμεθ.
πηγή/Απόδοση στα ελληνικά proskynitis

«Όποιος σκεπάσει αμαρτία αδελφού του θα σκεπάσει και ο Θεός τις δικές του αμαρτίες»


Ποιο είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα στον άνθρωπο;
-Σίγουρα η υπερηφάνεια και η έπαρση. Αυτή, παιδί μου και τους Αγγέλους ακόμη κατάφερε να ρίξει απ’ τον Ουρανό.
- Και η μεγαλύτερη αρετή ποια είναι;
-Αυτή, φυσικά, είναι επόμενο να είναι η ταπεινοφροσύνη, που μαζί με την υπακοή κάνουν το χρυσό δίδυμο των αρετών. Και τούτο, γιατί και άνθρωπο αμαρτωλό και δαίμονα, μπορούν να τον σηκώσουν από τα βάθη και τα σκοτάδια της αβύσσου και να τον ανεβάσουν στον Ουρανό.
-Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριος μακάρισε τόσο πολύ « τους πτωχούς τῷ πνεύματι»;
-Ναι, πράγματι, αυτοί που είναι αληθινά ταπεινοί στην καρδιά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.

-Η νηστεία τι χρειάζεται στον άνθρωπο;
-Α! Η νηστεία είναι πολύ ωφέλιμη. Αυτή, παιδί μου, ξεριζώνει τα πάθη, ξεκόβει τις συνήθειες και προπαντός ταπεινώνει το υπερήφανο σώμα.

-Και η αγρυπνία;
-Η αγρυπνία, αντίθετα, καθαρίζει και λαμπικάρει το μυαλό. Με την αγρυπνία κανείς αποκτά Χερουβικό νου.

-Τι είναι αυτό που πρέπει εξάπαντος να αποφεύγει ο άνθρωπος;
-Σίγουρα την κατάκριση. Όπως ο νεκρός ούτε βλέπει, ούτε ακούει, ούτε μπορεί να κρίνει, έτσι και ο ταπεινόφρων άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει άλλον άνθρωπο, έστω και αν ακόμη τον δει να προσκυνάει είδωλα.
Γι’ αυτό και ο Κύριος απαγόρευσε την κατάκριση λέγοντας « μή κρίνετε ἳνα μη κριθεἳτε». Λέι μάλιστα κάπου ότι «όποιος ΣΚΕΠΑΣΕΙ αμαρτία αδελφού του θα σκεπάσει και ο Θεός τις δικές του αμαρτίες». Και ας μη φανταστεί κανείς ποτέ του ότι είναι ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ.

-Γέροντα, ποια είναι η μεγαλύτερη ντροπή;
-Η μεγαλύτερη ντροπή είναι να είσαι ο ίδιος γεμάτος πάθη και μικρότητες και να διδάσκεις τους άλλους να τα … αποβάλλουν. Αν είναι δυνατόν. Η διδασκαλία δεν είναι υπόθεση λόγων, αλλά έργων. Τα έργα είναι εκείνα που μας χαρακτηρίζουν και όχι τα λόγια.

-Και ποια κατά τη γνώμη σας είναι η μεγαλύτερη αμαρτία;
-Το να γίνεις ο ίδιος πρόξενος σκανδάλου. Το να σκανδαλίσεις με το φέρσιμό σου αδερφό και κυρίως μικρά και απονήρευτα παιδιά. Τότε, λέει το Ευαγγέλιο, δέσε καλύτερα μια μυλόπετρα στο λαιμό σου και πέσε στη θάλασσα. Είναι πιο συμφέρον.


απο το βιβλίο "ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ"/

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Ο Κουβανός χημικός που ασπάστηκε την Ορθοδοξία!


Συνέντευξη στον Μάκη Βραχιολίδη /e-mailvrachiolidis@yahoo.gr

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του τολμηρού, «επαναστάτη» Κουβανού που ως παιδί, στην εκκλησία πήγαινε κρυφά από τον πατέρα του, που ήταν αξιωματούχος του άθεου καθεστώτος του Φιντέλ Κάστρο.
Ο Αρχιμανδρίτης, Πανοσιολογιότατος κ. Ιερώνυμος Εσπινόζα, 36 ετών, πρωτοήρθε  στην Ελλάδα το 2007. Χειροτονήθηκε  Διάκος στις 28.10.2009. Μέσα σε 5 χρόνια έμαθε να μιλάει άπταιστα την ελληνική, είναι δε πτυχιούχος χημικός, σπούδασε Θεολογία Καθολική στην Αβάνα και ήδη τελειώνει την Θεολογική του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Κουβανός Ορθόδοξος Αρχιμανδρίτης, είναι παράλληλα και μέλος της μοναστικής Αδελφότητας της ιστορικής  Ιεράς Μονής Δαδιάς, όπου και λήφθηκε η συνέντευξη που ακολουθεί.
Ο Κουβανός, ορθόδοξος  ιερέας, μια δυνατή, καλλιεργημένη και γερά θεμελιωμένη προσωπικότητα, οδηγήθηκε στην Ελλάδα και στην ιεροσύνη, αφού πρώτα εγκατέλειψε την Καθολική εκκλησία και μεταπήδησε στην Ορθοδοξία, «ύστερα από σειρά καταιγιστικών γεγονότων που κινούνταν από θεϊκή δύναμη».  ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΟΥ, χαρακτηρίζει ο ίδιος τη μεταπήδησή του από την Καθολική στην Ορθόδοξη Εκκλησία. .
Απαντά σε όλες τις ερωτήσεις που του ετέθησαν αν και μερικές διακρίνονται για την αιρετικότητά τους. Ο πατήρ Ιερώνυμος, ευθύς και ειλικρινής, φωτίζει πολλά για τα οποία εμείς, οι κοινοί κοσμικοί, έχουμε …μεσάνυχτα. Διαβάστε την, αξίζει τον κόπο!
Δεν παίρνονται τέτοιες συνεντεύξεις συχνά.
 Και το εκπληκτικό: Ο Φιντέλ Κάστρο, άθεος κομμουνιστής με μια γενναία του πολιτική πράξη και επειδή δεν τα πήγαινε καλά με το Βατικανό,  σε αντιπερισπασμό, κάλεσε στην Αβάνα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έκτισε με  δαπάνες της Κυβέρνησής του τον Ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου (ο μοναδικός Ελληνο-ορθόδοξος ναός στην Κούβα) και του παρέδωσε τα κλειδιά του!
 ***********************
Ένας καθολικός, με σπουδές θεολογικές σε καθολικό κονσερβατουάρ, ξαφνικά  ασπάζεται την Ορθοδοξία και όχι μόνον. Χειροτονείται και ορθόδοξος κληρικός.
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Πραγματικά ήταν πολύ ξαφνικά. Αν πριν από δέκα χρόνια μου έλεγαν ότι κάποια μέρα θα έφευγα από την  λατινική Καθολική εκκλησία και θα γινόμουν κάτι άλλο, ειδικά ορθόδοξος, δεν θα το πίστευα. Και λέω ειδικά ορθόδοξος, επειδή μέσα στους εκκλησιαστικούς κύκλους της λατινικής καθολικής εκκλησίας της Κούβας, η Ορθοδοξία είναι σχεδόν άγνωστη καιόταν την αναφέρουν, κάνουν λόγο για ακαταστασία, αμορφωσιά, και αποστασία της πίστεως!  Εγώ έλαβα εκκλησιαστική  παιδεία από τους πατέρες Ιησουίτες, γνωστούς από την ιδιαίτερη αφοσίωση τους στο παπικό θρόνο. Πραγματικά, η αλλαγή μου ήταν σχέδιο Θεού, αυτό το πιστεύω απόλυτα. Πήγα πρώτη φορά στο Ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου της Αβάνας με την περιέργεια του μαθητή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ψάχνοντας για  αρχαία κείμενα, ούτε κατά διάνοια σκεφτόμουν κάτι άλλο, και εκεί στην ώρα του εσπερινού κατάλαβα, (όχι τόσο με το νου αλλά με την ψύχη), ότι κάτι διαφορετικό υπήρχε, αυτό ακριβώς, που χωρίς καν να το είχα καταλάβει, μου έλειψε τόσο καιρό στην λατινικές ακολουθίες. Και έτσι σιγά -σιγά άρχισα να πλησιάζω και να ασχολούμαι με την Ορθοδοξία.                      

Το πείσμα του Πάπα στο ανύπαρκτο αλάθητό του, δεν είναι ασφαλώς το μόνο που σας ώθησε στο να ασπασθείτε την ορθοδοξία και να εγκαταλείψετε  την καθολική  εκκλησία. Περιγράψτε μας όσα βασικά  σημεία  της καθολικής εκκλησίας σας κάνουν να διαφωνείτε μαζί της.
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Όπως ήδη σας είπα, δεν ήταν οι διαφορές στα θεολογικά θέματα μεταξύ λατινικής και Ορθόδοξης εκκλησίας που με έκαναν να ασπαστώ την Ορθοδοξία. Ειλικρινά, όλα αυτά που έμαθα από μικρός και μετά στο καθολικό Σεμινάριο (σχολείο για υποψηφίους κληρικούς), τα πίστεψα με πάθος, μου φαινόνταν πολύ «λογικά». Βέβαια, αν πάρετε ένα βιβλίο λατινικής θεολογίας και το διαβάσετε, με την προϋπόθεση της πίστεως και ότι αυτά που εκεί γράφει έχουν την επικύρωση των μεγαλύτερων θεολόγων του κόσμου ( τουλάχιστον από δυτικής άποψης), θα είναι πολύ εύκολο να καταλάβετε ότι σαν μαθητής λατινικής θεολογίας δεν είχα την ανάγκη να ψάξω αλλού και μάλιστα όταν η ορθοδοξία, ήταν ανύπαρκτη στο δικό μου περιβάλλον. Το πρόβλημα μου ήταν ακριβώς το αντίθετο και η ερώτηση έπρεπε να ήταν: «πώς ένας παπικός με θεολογική μόρφωση, μπορούσε να αλλάξει την πιστή του;»  και η απάντηση είναι εύκολη, αν και δεν ήταν εύκολη η διαδικασία: Με προσευχή και με την βοήθεια των πατέρων της εκκλησίας. Με βοήθησαν πολύ οι Πατέρες της Εκκλησίας και με το διάβασμα των έργων τους άρχισα σιγά -σιγά να καταλαβαίνω και να δω τα πράγματα με άλλο πρίσμα, αν και για να είμαι ειλικρινής ήταν πολύ δύσκολο, δεν αλλάζεις την πίστη μιας ζωής σε μια μέρα. Το πιο δύσκολο σημείο ήταν το θέμα της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και από του Υιού η όπως το γνωρίζουμε όλοι το filioque.

Είστε καλλιεργημένος, μελετημένος και υποθέτω αρκούντως φιλοσοφημένος, ώστε στ΄ αλήθεια να πιστεύετε, ότι με την μεταπήδηση  από τη μια στην άλλη Εκκλησία, εξασφαλίσατε περισσότερη ψυχική γαλήνη και τελειότητα προσέγγισης του Χριστού;
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Ψυχική γαλήνη σίγουρα. Αυτή ακριβώς ήταν η αιτία της αλλαγής μου, μόνο μετά ήρθε η ανάγκη της θεολογικής έρευνας. Στην Ορθοδοξία βρήκα αυτό που μου έλειπε στην λατινική εκκλησία, στην Ορθοδοξία βρήκα το πνευματικό, το εσχατολογικό στοιχείο. Στην λατινική εκκλησία καλλιεργούν πιο πολύ το κατηχητικό και γνωστικό στοιχείο, την ακαδημαϊκή γνώση. Της λείπει λίγο το πνευματικό το μυσταγωγικό. Δεν λέω ότι δεν είναι σημαντική η μόρφωση, το αντίθετο, τόσο η ακαδημαϊκή όσο και η πνευματική μόρφωση βοηθούν μαζί και με την προσευχή στην πορεία μας προς την θέωση, αλλά κυρίως την προσευχή, η αδιάλειπτος προσευχή.

ΜΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Οι εκκλησίες, τα δόγματα κι οι αναρίθμητες χριστιανικές αιρετικές ομάδες, δεν σας θυμίζουν κάπως τα  πολιτικά κόμματα ; Όλοι πιστεύουν στο Χριστό αλλά ο καθένας ισχυρίζεται ότι τον εκφράζει καλύτερα από τον άλλον. Όταν ο Χριστός είναι Ένας, Μοναδικός κι Αδιαίρετος, πώς είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι εμείς Τον πιστεύουμε ορθότερα, «ορθοδοξότερα» , ας πούμε, χωρίς να διακυβεύουμε τη σοβαρότητά μας;
π.ΙEΡΩΝΥΜΟΣ: Αν μελετήσουμε θεολογικά αλλά και κοινωνιολογικά το θέμα, θα δούμε ότι δεν  μπορούμε να λέμε ότι κάποτε υπήρξε ένας μόνος τρόπος χριστιανισμού, από τους πρώτους αιώνες. Ακόμα και στην αποστολική εποχή, βλέπουμε πως υπήρξαν διαφορετικές αιρέσεις ή ομάδες με διάφορες αντιλήψεις και δοξασίες, και όλες αυτές διεκδίκησαν το μονοπώλιο της αληθείας. Πάντα όμως ενυπήρχε το σώμα της πραγματικής Εκκλησίας του Χριστού: Μία και Αποστολική. Εγώ προσωπικά, θα σας προτείνω ένα πείραμα: Να αφήσουμε για μια στιγμή τη θεολογία και να δούμε το πρόβλημα, όπως θα το έκανε ένας άθρησκος. Θα κάνουμε αυτό το πείραμα για πρακτικούς λόγους, και σας ερωτώ: ποια Εκκλησία από όλες, ή εκκλησίες και σέκτες του κόσμου, μπορούν να μετρήσουν αντίστροφα στην ιστορία για να φτάσουν στους Αποστόλους και στον ίδιο το Χριστό; Δεν είναι πολύ δύσκολη η απάντηση. Και ποιες από αυτές έχουν διατηρήσει μια ενιαία θεολογία  και παράδοση για αιώνες;  Ποιες από αυτές έχουν διατηρήσει την ενότητα, όταν άλλες έχουν φύγει από το κορμό της, για παράδειγμα οι Κόπτες και οι Δυτικοί; Νομίζω ότι έχουμε την απάντηση, αλλά υπάρχουν πολλές άλλες πλευρές του ίδιου θέματος, ιστορικές, θεολογικές, πολιτικές, πολιτιστικές και  πάνω από όλα ο ανθρώπινος εγωισμός. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η αναφορά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Οικουμενικές Συνόδους ως αρχή και μέτρο για την ασφάλεια της ενότητας της πίστεως, αλλά και στον καθολικό χαρακτήρα της μιας Εκκλησίας, με την ευρύτερή της έννοια.  
 Ο Κουβανός ιερέας κ. Ιερώνυμος  ιερουργεί σε Εκκλησία του παραμεθόριου χωριού Σιδερώ του Σουφλίου.

«ΧΕΡΙ ΘΕΟΥ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟ… ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

 Τι περισσότερο σας έκανε εντύπωση κι επιλέξατε Ελλάδα κι όχι ας πούμε την Ορθόδοξη Ρωσία, με την οποία είχατε πολλές θερμές σχέσεις στο παρελθόν ως Σοβιετική ΄Ενωση;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Το γιατί Ελλάδα και όχι Ρωσία, σας απαντώ, ότι τότε στην Κούβα, δεν υπήρχε Ορθόδοξος ναός του πατριαρχείου της Μόσχας. Και σε αυτό πάλι βλέπουμε το χέρι του Θεού, γιατί ένα περίπου χρόνο μετά την είσοδό μου στην Ορθοδοξία, η Κουβανική κυβέρνηση έδωσε άδεια γα να κτιστεί Ορθόδοξος ναός για την Ρωσική κοινότητα!

«ΑΠΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ΚΡΥΦΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Την ιεροσύνη σας, προφανώς δεν την ανακαλύψατε ασφαλώς τώρα. Σας  φλόγιζε από μικρή ηλικία. Μήπως όμως, με τα ισχύοντα στον Καθολικισμό δεν υπήρχε περίπτωση να γίνεται ιερέας, κι έτσι προστρέξατε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου σίγουρα το έδαφος είναι πιο ζεστό και λόγω ιδιοσυγκρασίας Ελλήνων.;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Όντως είναι ποιο εύκολο στην Ορθοδοξία να γίνεις ιερέας από ότι είναι στην λατινική εκκλησία, αλλά δεν είναι αυτή η περίπτωση μου. Εγώ από πολύ νωρίς, περίπου στα επτά μου χρόνια  άρχισα να σκέπτομαι σαν ιερέας, αν και από πολύ μικρός κατάλαβα ότι αυτό θα ήταν δύσκολος δρόμος και όχι μόνο λόγο του βάρους της ιεροσύνης, αλλά και για τις συνθήκες που βρισκόταν η χώρα μου.  Κομουνιστικό κράτος, όπου ακόμη και η απλή ομολογία της πίστεως ήταν για θαρραλέους και με… οδυνηρές συνέπειες. Με έναν πατέρα αξιωματικό του καθεστώτος, άρχισα να πηγαίνω  στην εκκλησία κρυφά, και έτσι σε μια εκκλησία με ελάχιστα μέλη και λιγότερα ακόμα παιδιά γνώριζα την Αγία Γραφή και άκουγα για πρώτη φορά να μιλάνε για το Χριστό. Για να έχετε μια ιδέα… από τους έντεκα χιλιάδες πολίτες-Καθολικούς που είχε τότε η Κούβα, ήταν τόσο ελάχιστοι οι εν ενεργεία καθολικοί, που γνωριζόμασταν όλοι μεταξύ μας, και μια φορά το χρόνο συναντιόμασταν όλοι, ειδικά οι νεολαίοι. Έτσι, άρχισα τα βήματά μου στην εκκλησία, και προς την ιεροσύνη. Μετά από το 1998 με την επίσκεψη του πάπα Ρώμης Ιωάννη Παύλου του Β’ στην Αβάνα, η κυβέρνηση άλλαξε εντελώς την πολιτική θέση της προς την  λατινική εκκλησία και γενικά προς όλες τις  θρησκείες  της χώρας,  παρέχοντας μια σχετική θρησκευτική ελευθερία. 
   
«ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΔΥΝΑΜΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ»

Για την ιεροσύνη εγκαταλείψατε και την χημεία ,την οποία επίσης  σπουδάσατε. Η τόσο αποφασιστική αυτή για τη ζωή μας  επιστήμη, δεν θα μπορούσε να καταστεί πρακτικά επωφελής και στην αποστολή σας ως λειτουργού του Υψίστου; Το έχετε σκεφθεί, πως ίσως δια της χημείας θα μπορούσατε να είστε αποτελεσματικότερος ως κληρικός;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Ναι, το έχω σκεφτεί και όχι μόνο. Είναι γεγονός ότι η ενασχόλησή μου με τις θετικές επιστήμες γενικά, και όχι μόνο με την χημεία, αλλά και με τα Μαθηματικά και ειδικά με την μοριακή φυσική με βοήθησαν πάρα πολύ στην πνευματική μου ζωή. Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά εμένα προσωπικά με βοήθησαν να μελετήσω  και να καταλάβω τους κανόνες της φυσικής λειτουργίας του σύμπαντος, (τουλάχιστον μέχρι το σημείο που το επιτρέπει η επιστήμη). Έκαναν την πίστη μου στο Θεό πιο δυνατή, και βέβαια τη ζωή μου ως κληρικού. Ο άνθρωπος της πίστεως ακόμα και στην επιστήμη, βλέπει να κινείται το θέλημα και το χέρι του Θεού ακριβώς εκεί όπου οι άλλοι ψάχνουν πού να οικοδομήσουν την αθεΐα τους. Είπε ο τιμηθείς με το  βραβείο Νόμπελ φυσικής του 1921, Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Μέσα από το ακατανόητο σύμπαν εκδηλώνεται άπειρη ανώτερη σοφία».        

«ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΚΙΝΗΣΙΑ»

Είστε ήδη πέντε χρόνια στην Ελλάδα, μιλάτε άψογα την ελληνική και όπου νάναι θα πάρετε πτυχίο Θεολογίας και από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπουδάσατε Θεολογία και  στην Κούβα.. Λογικά η επιστήμη της Θεολογίας δεν  πρέπει να είναι ενιαία σε όλο τον κόσμο. Ή μήπως δεν είναι;. Έχετε επισημάνει κάποιες διαφορές ουσίας μεταξύ  ελληνικής και καθολικής  Θεολογίας;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Οι διαφορές είναι αμέτρητες. Υπάρχει ένας κοινός κορμός: Το ιστορικό γίγνεσθαι, αυτό  δηλαδή που πάει από την αρχή μέχρι και τη τελευταία Οικουμενική Σύνοδο, περίπου τον  ένατο αιώνα, όπου στην δύση αρχίζει ο περίοδος των Φράγκων, με την νίκη του Κάρολου του  Μέγα (Καρλομάγνου). Μετά έρχεται η θεολογία και οι δυο Εκκλησιές πλέον ακολουθούν πολύ διαφορετικούς, και σε πολλές περιπτώσεις αντίθετους δρόμους. Δεν μπορούμε  πια να μιλήσουμε για ενιαία θεολογία. Σήμερα, η λατινική θεολογία και ειδικά η ακαδημαϊκή είναι βασισμένη σε μεγάλο βαθμό στην  Αυγουστινιανή και Ακινατική θεολογία, από την θεολογία του Ακινάτη, πηγάζει όλη η δυτική θεολογία, και  περίπου μετά από μια χιλιετία, η δυτική θεολογία έχει απομακρυνθεί από την Ορθόδοξη θεολογία. Νέα δόγματα, νέες θεολογικές αποφάσεις, τα παπικά εγκύκλια,(τα οποία με το δόγμα του αλάθητου του πάπα έχουν δογματικό χαρακτήρα), και τα νέα κινήματα όπως η θεολογία της απελευθερώσεως, έχουν πλημμυρίσει τον ακαδημαϊκό χώρο της δύσης. Ενώ οι Ορθόδοξοι Θεολόγοι έχουν αποφύγει τις καινοτομίες, προσπαθώντας να διατηρούν τη διδασκαλία των συνοδικών πατέρων, όχι στην ακινησία όπως μας κατηγορούν οι δυτικοί, αλλά δίνοντας στη θεολογία τον πραγματικό της χαρακτήρα. Γι’ αυτό τον περασμένο αιώνα ακούσαμε την φωνή του καθηγητή Ρωμανίδη να διδάσκει και να μιλάει για Εμπειρική Θεολογία, δηλαδή η Θεολογία που πηγάζει όχι τόσο από την ακαδημαϊκή γνώση όσο και από την εμπειρία της θεώσεως.

  -Έχετε επισημάνει κάποια… ανορθόδοξα στον ελληνικό τρόπο ζωής και ποια;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Σε μια χώρα υπάρχουν πάντα πολλά «γιατί» . Κάθε άνθρωπος είναι ένας διαφορετικός κόσμος, γι αυτό το λόγο θα ήταν δύσκολο για μένα να κρίνω τον τρόπο ζωής των Ελλήνων.

-Φυσικά με τις περγαμηνές που συλλέγετε, δεν φαίνεται να σταματάτε εδώ. Αλήθεια ποια άλλη επιστήμη θα θέλατε να σπουδάσετε;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Οι σπουδές για μένα είναι μια ανάγκη, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς διάβασμα από την ημέρα που άρχιζα τις σπουδές μου στο δημοτικό. Δεν έχω σταματήσει ποτέ και ακόμα όταν ξεκουράζομαι το κάνω, διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο ή βλέποντας το historia channelή discovery channel. Ειδικά η ιστορία, είναι το δυνατό μου σημείο, μου αρέσουν πάρα πολύ τα ιστορικά θέματα. Θα μου άρεσε να σπουδάσω νομική, μου αρέσει το δίκαιο, ή ελληνική φιλολογία, η ελληνική γλώσσα είναι καταπληκτική.
 
«ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΕΧΕΙ ΛΑΜΠΡΟ ΜΕΛΛΟΝ»

Θα θέλατε να γίνετε επίσκοπος και στη συνέχεια να είστε ο πρώτος επίσκοπος της  Ορθόδοξης  εκκλησία στην Κούβα;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Υπάρχει  ορθόδοξη εκκλησία στην Κούβα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν Έλληνες, αυτό είναι ένα πρόβλημα. Να γίνω επίσκοπος; Να σας πω την αλήθεια, ποτέ δεν ήταν στα σχέδια μου, είναι πολύ μεγάλη ευθύνη και δεν ξέρω αν έχω τις απαραίτητες ικανότητες ή τη δύναμη για τόσο βάρος. Αλλά αν μου έδιναν την  ευκαιρία να γίνω επίσκοπος και να πάω στην Λατινική Αμερική, θα έλεγα ναι αμέσως. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα, και το έχω σαν υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου και στο Θεό, το να κάνω κάτι στο ιεραποστολικό έργο στις ισπανόφωνες  χώρες. Ειδικά στην Λατινική Αμερική ή γιατί όχι και στην πατρίδα μου, είναι... όνειρο.
Η Λατινική Αμερική είναι δύσκολο μέρος και ειδικά για την ιεραποστολή. Ο χαρακτήρας και ο πολιτισμός των λατινοαμερικανών λαών είναι δύσκολος και με πολλές ιδιαιτερότητες, αν και σε πρώτη ματιά φαίνεται το αντίθετο. Και από την άλλη, υπάρχει  η πολύ μεγάλη δύναμη της δυτικής καθολικής εκκλησίας με αιώνες εμπειρίας και παρουσίας στην Λατινική Αμερική. ,
Νομίζω ότι το Οικουμενικό πατριαρχείο που έχει δώσει μεγάλη σημασία στην ιεραποστολή, πρέπει να αρχίσει να εγκαθιστά ντόπιους επισκόπους με ελληνική παιδεία. Μόνο έτσι θα έχει καλό αποτέλεσμα το ιεραποστολικό έργο. Στην Κούβα για  παράδειγμα δεν θα έχει η ιεραποστολή επιτυχία, αν δεν υπάρχει ντόπιος επίσκοπος, με ελληνική αλλά και με εγκυκλοπαιδική παιδεία, αυτό είναι απαραίτητο. Ο λαός της Κούβας έχει πολύ υψηλό επίπεδο παιδείας. Από την άλλη μεριά, πρέπει να δημιουργηθούν καινούργιες Μητροπόλεις. Σε όλη τη κεντρική και νότια Αμερική υπάρχουν μόνο δύο μητροπόλεις Και είναι αδύνατον δύο μόνο μητροπολίτες να έχουν τον έλεγχο, τόσης τεράστιας γεωγραφικής έκτασης, έστω κι αν ο αριθμός πιστών σε αυτές  είναι ελάχιστος.
Αν όλα γίνουν έτσι, πιστεύω ότι στην Λατινική Αμερική η Ορθοδοξία θα έχει λαμπρό μέλλον.

-Αλήθεια πως σας φαίνεται αυτό που ισχύει στην Ελλάδα, κάθε επίσκοπος Μητροπολίτης, διαθέτει τη δική του «ομαδούλα», που τον ακολουθεί υποτακτικά κι εξελίσσετε κι αυτή αναλόγως; .Το θεωρείτε αυτό θρησκευτικά εκκλησιαστικά ορθό;. Μπορεί στη σημερινή εποχή να ισχύουν αντιλήψεις υποταγής ανθρώπου προς άνθρωπο; Και μάλιστα στους κόλπους μιας εκκλησίας όπου ο Θεός της είναι υπέρμαχος των ανθρωπίνων ελευθεριών; Αλήθεια εσείς είστε υποτακτικός ;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Ναι, ο Χριστός είναι υπέρμαχος των ανθρωπίνων ελευθεριών αλλά και παράδειγμα υπακοής στο Θέλημα του Πατρός, όπως διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, γι΄ αυτό στην ορολογία των εκκλησιαστικών ύμνων, τον ονομάζουν «ο αμνός του Θεού». Η υπακοή είναι μεγάλη αρετή και χάρισμα του Θεού. Η υπακοή είναι η βάση της τάξεως, όχι μόνο μέσα την εκκλησία αλλά και σε όλες οι άλλες κοινωνικές ομάδες, κάνουμε υπακοή στους νόμους της πολιτείας, στους γονείς μας, στις αρχές και βέβαια στον Θεό και συνεπώς στην εκκλησία μέσω των  ιεραρχών της. Το πώς ο κάθε ένας ερμηνεύει την λέξη υπακοή, είναι άλλο θέμα.
 
Πιστεύετε πράγματι στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά τις εκλογές αρχιεπισκόπων, επισκόπων κ.λπ.; Μήπως τελικά πρόκειται για εκλογές που γίνονται από τις «ομαδούλες»  που ανέφερα προηγουμένως, κι άρα προϊόντα ψυχρής συναλλαγής, άσχετες προς το Άγιον Πνεύμα;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Ο Θεός είναι πάνω από όλα και Αυτός είναι ο οποίος καθοδηγεί την Εκκλησία και τα πάντα, η επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος σε τόσα σημαντικά θέματα όπως εκλογές, χειροτονίες, και μυστήρια, είναι πέραν πάσης  αμφιβολίας.

«ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Αυτή τη στιγμή, η μόνη θρησκεία που εξακολουθεί να εξαπλώνεται είναι το Ισλάμ. Που το αποδίδετε εσείς;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Δεν είναι μόνο το Ισλάμ, είναι και οι Προτεστάντες, Μορμόνες και πολλές άλλες και σε αυτό εμείς έχουμε μεγάλη ευθύνη. Αυτοί απλά παίρνουν όσα εμείς έχουμε εγκαταλείψει. Και όταν λέω ότι η ευθύνη είναι δική μας, δεν εννοώ μόνο την εκκλησία αλλά και τις αρχές, την ελληνική κυβέρνηση και τον κάθε ένα από εμάς ξεχωριστά. Όταν η εκκλησία δεν κάνει το ευαγγελικό της έργο, όταν οι αρχές όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας, αλλά και σε περιπτώσεις το εμποδίζουν, όταν η κυβέρνηση στο όνομα μίας ψευδό - δημοκρατίας περνάει νόμους στην βουλή που παραβιάζουν τους ιερούς κανόνες, χωρίς τη συνεργασία με την εκκλησία, (όπως στο θέμα του πολιτικού γάμου, των διαζυγίων, τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων...ή το θέμα χωρισμός εκκλησία - κράτους, ή τούς διορισμούς των νέων κληρικών που προκαλεί τη σοβαρή μείωση των κληρικών σε όλη την πατρίδα μας, με αποτέλεσμα να κλείνουν ναοί από έλλειψη ιερέων ειδικά στα χωριά και στης ακριτικές περιοχές), όταν εμείς που με περηφάνια λέμε ότι είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί αλλά δεν πατάμε στην εκκλησία παρά μόνο Πάσχα και Χριστούγεννα ή γινόμαστε «έκο» των ΜΜΕ, κρίνοντας την εκκλησία στο πρόσωπο των ηγετών της με αφορμή τη  πρώτη κίτρινη είδηση, τότε σε αυτές τις περιπτώσεις γινόμαστε σύμμαχοι των αιρετικών και προδότες της πατρίδος μας, η οποία έχει για βάση και στήριγμα την ορθόδοξη πίστη και το αίμα χιλιάδων μαρτύρων που έδωσαν την ζωή τους για μια ελεύθερη και ορθόδοξη Ελλάδα.

«ΝΑ ΞΑΝΑ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΙ ...Ο ΚΟΣΜΟΣ»   

Ο σημερινός λόγος που εκπέμπει η εκκλησία έχει ή  δεν έχει απήχηση  στους πιστούς; Εσείς τι νομίζετε; Η αυξανόμενη αθεΐα, μήπως οφείλεται στην αδυναμία της εκκλησίας να πείσει; Ποιες νομίζετε ότι είναι τελικά οι αγκυλώσεις της εκκλησίας;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Η Εκκλησία σε όλη την ιστορία της έχει περάσει από πολλά και διάφορα, έχει ζήσει κακές εποχές και εποχές ακμής. Σε αυτή την εποχή που ζούμε, έχουμε μια κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά, κυρίως κρίση στις αρχές-αξίες. Και γενικά, αν διαβάζετε, θα δείτε ότι όλα τα θρησκευτικά συστήματα περνάνε μια κρίση. Ο κόσμος έχει χάσει την ελπίδα του και όλοι προσπαθούν να βρούνε λύσεις ψάχνοντας νέες εμπειρίες. Πιστεύω  ότι η πίστη στο Χριστό είναι η πηγή της μοναδικής ελπίδας που μπορεί να ικανοποιήσει τον άνθρωπο. Εκτός από τον Χριστό δεν υπάρχει ελπίδα. Η εκκλησία και γενικά κάθε πιστός, έχει σήμερα το καθήκον να δίνει ελπίδα σε αυτό το κόσμο. Η εκκλησία πρέπει να ανανεώνει το ευαγγελικό της χαρακτήρα και να ξαναευαγγελίσει τον κόσμο, ο κόσμος σήμερα χρειάζεται να ακούσει πάλι το κήρυγμα του Ευαγγελίου αλλά με την δύναμη που είχε στην αποστολική εποχή, και πάνω απ’ όλα με την μαρτυρία της πίστεως, με την αγάπη.

«ΜΑΚΡΙΝΟ ΟΝΑΡ  Η ΕΝΩΣΗ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ –ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΕΓΩΪΣΜΟΣ»

Βλέπετε στον ορίζοντα να διαφαίνεται η  ένωση των Εκκλησιών; Γνωρίζετε τις θέσεις και των δύο εκκλησιών, Καθολικής και Ορθοδόξου, που γέρνει η πλάστιγγα του δικαίου; Με έναν Θεό… διαιρεμένο σε χίλια κομμάτια, δεν νομίζετε ότι Θεός γελάει μαζί μας τελικά;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:  Ειλικρινά δεν το νομίζω. Υπάρχει πολύς εγωισμός για να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά χαίρομαι  τις προσπάθειες που κάνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο πρόσωπο του οικουμενικού μας Πατριάρχη.
 
Οι εκκλησίες, οι θρησκείες  στις οποίες  πιστεύουν οι άνθρωποι, είναι θεϊκής καταγωγής ή ανθρώπινης επινόησης;
π.ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Η Εκκλησία είναι Μια, Καθολική και Αποστολική, είναι δημιουργία του Θεού, από το Θεό ζει  και προς το Θεό πορεύεται. Όλες οι άλλες δεν είναι τίποτε πάρα μάταιες προσπάθειες των ανοήτων ανθρώπων για ευτυχία, ελπίδα και σωτηρία.

--Πατέρα Ιερώνυμε Εσπινόζα, σας ευχαριστούμε που είχατε την καλοσύνη να απαντήσετε στα ερωτήματά μας.
--Κι εγώ σας ευχαριστώ.