ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος:Κέντρο της Εκκλησίας δεν είναι το πάγκάρι αλλά η Αγία Τράπεζα



Ας μου επιτραπή να πω ότι της σημερινής οικονομικής κρίσεως προηγήθηκε μια περίοδος υπερβολικής ευμάρειας, ευδαιμονισμού και υπερκατανάλωσης, χωρίς σωστές προϋποθέσεις και χωρίς βάση. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής έχει δείξει ότι υπάρχει στενός σύνδεσμος μεταξύ ηδονής και οδύνης, αφού κάθε εκούσια ηδονή επιφέρει ακούσια οδύνη.
Δυστυχώς, σήμερα επικρατεί μια νέα θρησκεία, δηλαδή, «η θρησκεία της φιλαργυρίας», όπως ευστόχως έχει χαρακτηρισθή ο καπιταλισμός. Αυτή η νέα θρησκεία έχει τους δικούς της «ιερείς», που είναι οι τραπεζίτες, τους δικούς της «ναούς», που είναι οι αγορές και οι τράπεζες, το δικό της «ευαγγέλιο», που είναι η προτεραιότητα του χρηματικού κέρδους, και τους δικούς της «πιστούς», που είναι οι καταναλωτές. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της εποχής μας, που στηρίζεται αποκλειστικά στον οικονομικό παράγοντα και όχι σε πνευματικές και πολιτισμικές βάσεις...
***
...Βέβαια, πρέπει να σημειωθή ότι ο σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι να μετατραπή σε ένα Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, ούτε να γίνη ένα ουμανιστικό φιλανθρωπικό σωματείο. Στην Δύση παρατηρούμε ότι πολλές προτεσταντικές ομολογίες εξαντλούνται αποκλειστικά και μόνο στην θεραπεία των κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων των ανθρώπων. Ο άνθρωπος, όμως, δεν είναι μόνον σώμα, αλλά έχει και ψυχή και είναι επόμενο ότι οι πνευματικές ανάγκες είναι σημαντικότερες από τις οικονομικές.
Η Εκκλησία πρωτίστως πρέπει να προσφέρη αγάπη και στοργή στους ανθρώπους, να ικανοποιή τις πνευματικές και ψυχικές ανάγκες τους, να κτυπά υψηλές νότες. Γι' αυτόν τον λόγο η Εκκλησία έχει την θεολογία της, την θεία Λειτουργία και τα Μυστήρια, την όλη παράδοσή της, δεν αποβλέπει απλώς στην «μένουσα», αλλά ενδιαφέρεται για την «μέλλουσα» πόλη, κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου «ου γάρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. ιγ', 14). Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός είπε: «ουκ επ  άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ  επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού» (Ματθ. δ', 4).
Επομένως, επειδή ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα δεν παραγνωρίζουμε τις υλικές ανάγκες του, αλλά και δεν τις απολυτοποιούμε, δηλαδή δεν εξαντλούμαστε μόνο σε μια κοινωνική προσφορά, αλλά αποβλέπουμε στην ολοκλήρωση του ανθρώπου με την προσφορά του Θεού σε αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία ομιλεί στους ανθρώπους για τον Θεό, προσεύχεται στον Θεό για τους ανθρώπους, προσφέρει το αληθινό νόημα της ζωής και μπορεί να συμβή αυτό το οποίο λέγανε οι Απόστολοι, ότι είναι οι «μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες» (Β' Κορ. ς', 10). Το πρόβλημα δεν είναι απλώς το έχειν, αλλά το είναι...
***
...Βρίσκω όμως την ευκαιρία να σας πω ότι δεν είναι δυνατόν εν ονόματι μιας οικονομικής δυσκολίας και μιας κοινωνικής δυσπραγίας να πουλάμε τα καντήλια από τους Ναούς. Τα κανδήλια είναι έκφραση προσευχής και προσφοράς, αλλά και αναφοράς του ανθρώπου προς τον Θεό και το λάδι που καίει μέσα στην κανδήλα δείχνει την αγάπη μας στον Θεό και την αναζήτηση του ελέους Του. Η βοήθεια στους πτωχούς δεν εξαντλείται μόνον με ένα πιάτο φαγητό, αλλά είναι προσφορά του ελέους και της αγάπης.
Έτσι μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν μόνον τα καντήλια και οι εικόνες, αλλά η πίστη και η προσευχή, δηλαδή ο σύνδεσμος μεταξύ του lex crendedi (νόμος της πίστεως) και του lex orandi (νόμος της προσευχής). Ο άνθρωπος μπορεί να ζήση χωρίς φαγητό και ποτό, χωρίς διασκεδάσεις, αλλά δεν μπορεί να ζήση χωρίς πίστη και προσευχή. Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην εποχή μας. Όταν η Εκκλησία χάση την πίστη και την προσευχή και ασχολείται μόνον με το κοινωνικό έργο, τότε αυτό είναι και λέγεται εκκοσμίκευση. Δεν είναι δυνατόν η οικονομική κρίση να εκκοσμικεύση την Εκκλησία. Οι άνθρωποι παρά τις δυσκολίες θέλουν να υπάρχουν τα καντήλια αναμμένα ως ικεσία στον Θεό. Και η Εκκλησία να κρατά την πίστη και να ανταποκρίνεται στην αποστολή της, που είναι η νίκη κατά του θανάτου, της αμαρτίας και του διαβόλου με την δύναμη του Χριστού...
***
...Όμως ας μου επιτρέψετε να πω ότι το κάθε παγκάρι είναι στην είσοδο του Ιερού Ναού, στην είσοδο της δυτικής πύλης του Ναού και διαθέτει τα κεριά που τα ανάβουν οι Χριστιανοί ως ικεσία και προσευχή προς τον Θεό. Όμως, το κέντρο του Ναού δεν είναι το παγκάρι, αλλά είναι το ανατολικό μέρος του Ναού, δηλαδή το ιερό Βήμα, η αγία Τράπεζα, όπου γίνεται η θεία Λειτουργία και οι άνθρωποι κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Έτσι, ο θησαυρός της Εκκλησίας δεν είναι τα παγκάρια και τα κεριά και τα άλλα αντικείμενα, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, η πίστη και η ζωή της Εκκλησίας. Αυτά δεν πρόκειται ποτέ να εξαντληθούν. Και θα ενθυμήσθε ασφαλώς ότι σε περιόδους διωγμού οι Χριστιανοί για να απολαύσουν αυτόν τον πνευματικό θησαυρό κατέβαιναν και στα έγκατα της γής, στις κατακόμβες...
Ολόκληρη η συνεντευξη ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια: